بیژن کامکار ( زاده ۲۸ آذر ۱۳۲۸ ) نوازنده و خواننده موسیقی سنتی ایرانی و از اعضای گروه کامکارها است. بیژن کامکار از سوی کمیته ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس به عنوان حامل میراث فرهنگی در فهرست گنجینه های زنده بشری قرار گرفته است.
... [مشاهده متن کامل]
بیژن کامکار در سال ۱۳۲۸ در ارومیه به دنیا آمد. سپس پدرش از ارومیه به سنندج منتقل شد. مانند دیگر اعضای خانواده اش نزد پدرش حسن کامکار به فراگیری موسیقی پرداخت. نخستین فعالیت حرفه ای او در رادیو در مقام خواننده بوده است. نخستین سازی هم که برگزید تنبک بود، اما پس از آن با سازهای ملودیکا و تار به نوازندگی در گروه خانوادگی کامکارها پرداخت. در سال ۱۳۵۳ با ساز تخصصی تار وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ موسیقی تحصیل کرد. او جزو بنیادگذاران گروه های شیدا و عارف است و در کنسرت ها و آثار متعدد در مقام نوازنده و گاه خواننده حضور داشته است.
در سال ۱۳۴۸ با محمدرضا لطفی آشنا شد که به گفتهٔ خود وی نقطه عطفی در زندگی هنری وی به شمار می رود چون که بعد از پدرش نقش مهمی در آشنایی او با تار و موسیقی ایرانی داشته است. همچنین این آشنایی باعث ورود وی به عنوان نوازندهٔ تنبک به گروه شیدا می شود اما پس از مدتی با ورود برادرش ارژنگ کامکار به گروه، وی به نوازندگی رباب روی می آورد، بیژن کامکار بعد از گروه شیدا به عضویت گروه عارف نیز درمی آید.
شاید بتوان مهم ترین نقش وی در موسیقی ایران را وارد کردن ساز دف برای اولین بار به اجراهای عمومی دانست. در هنگام عضویت در گروه شیدا به پیشنهاد محمدرضا لطفی از ساز دف در یکی از کنسرت های گروه استفاده کرد که با اقبال فراوان علاقه مندان مواجه شد و امروزه دف یکی از سازهای مهم در گروه های موسیقی ایرانی است و نوازندگان فراوانی در این رشته به فعالیت می پردازند. پیش از این، دف فقط در مراسم مذهبی دراویش در خانقاه ها مورد استفاده قرار می گرفت و در گروه های موسیقی ایرانی استفاده نمی شد.
از وی به عنوان یکی از مشاهیر کرد در تیر ماه ۱۳۹۸ در کنگره جهانی مشاهیر کرد تجلیل و تقدیر شد. به وی نشان نشان شهروند طلایی اعطا شد.
... [مشاهده متن کامل]
بیژن کامکار در سال ۱۳۲۸ در ارومیه به دنیا آمد. سپس پدرش از ارومیه به سنندج منتقل شد. مانند دیگر اعضای خانواده اش نزد پدرش حسن کامکار به فراگیری موسیقی پرداخت. نخستین فعالیت حرفه ای او در رادیو در مقام خواننده بوده است. نخستین سازی هم که برگزید تنبک بود، اما پس از آن با سازهای ملودیکا و تار به نوازندگی در گروه خانوادگی کامکارها پرداخت. در سال ۱۳۵۳ با ساز تخصصی تار وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ موسیقی تحصیل کرد. او جزو بنیادگذاران گروه های شیدا و عارف است و در کنسرت ها و آثار متعدد در مقام نوازنده و گاه خواننده حضور داشته است.
در سال ۱۳۴۸ با محمدرضا لطفی آشنا شد که به گفتهٔ خود وی نقطه عطفی در زندگی هنری وی به شمار می رود چون که بعد از پدرش نقش مهمی در آشنایی او با تار و موسیقی ایرانی داشته است. همچنین این آشنایی باعث ورود وی به عنوان نوازندهٔ تنبک به گروه شیدا می شود اما پس از مدتی با ورود برادرش ارژنگ کامکار به گروه، وی به نوازندگی رباب روی می آورد، بیژن کامکار بعد از گروه شیدا به عضویت گروه عارف نیز درمی آید.
شاید بتوان مهم ترین نقش وی در موسیقی ایران را وارد کردن ساز دف برای اولین بار به اجراهای عمومی دانست. در هنگام عضویت در گروه شیدا به پیشنهاد محمدرضا لطفی از ساز دف در یکی از کنسرت های گروه استفاده کرد که با اقبال فراوان علاقه مندان مواجه شد و امروزه دف یکی از سازهای مهم در گروه های موسیقی ایرانی است و نوازندگان فراوانی در این رشته به فعالیت می پردازند. پیش از این، دف فقط در مراسم مذهبی دراویش در خانقاه ها مورد استفاده قرار می گرفت و در گروه های موسیقی ایرانی استفاده نمی شد.
از وی به عنوان یکی از مشاهیر کرد در تیر ماه ۱۳۹۸ در کنگره جهانی مشاهیر کرد تجلیل و تقدیر شد. به وی نشان نشان شهروند طلایی اعطا شد.
