بیژن نعمتی شریف

بیژن نعمتی شریف (قائم شهر 26 آذر 1326ش- تهران ۲۳ مرداد ۱۳۹۱ش)
نقاش، مجسمه ساز و عروسک سازایرانی. او فارغ التحصیل کارشناسی مجسمه سازی از دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران (1352) بود. از فعالیت های مهم او می توان به عضویت در انجمن هنرمندان مجسمه ساز، عضویت در انجمن هنرمندان نقاش، برگزاری 9 نمایشگاه انفرادی در ایران، 14 نمایشگاه گروهی در ایران، چین و... اشاره کرد. او همچنین منتخب چهارمین دوسالانه ی مجسمه سازی ایران (1382) بوده است.
در نوزادی با انتقال پدرش به کرج برای پروژه ی ساخت ذوب آهن کرج، ابتدا مدت کوتاهی در این شهر و سپس با انتقال او به سازمان برنامه و بودجه، در تهران ساکن می شوند.بعد از گرفتن دیپلم طبیعی، در رشته ی مجسمه سازی دانشکده ی هنرهای زیبا پذیرفته می شود (1347). پرویز_تناولی، اردشیر_ارژنگ، ناهید_سالیانی، پرویز کلانتری، مرتضی_ممیز و محمدامین میرفندرسکی (استاد معماری) از جمله استادان، همچنین محمدعلی_مددی، نیره تقوی و مهین_نورماه از جمله هم کلاسی های او در این سال ها بودند. با پایان یافتن تحصیل در دانشگاه (1352) و گذراندن دوره ی خدمت نظام، به عنوان طراح و سازنده ی عروسک های نمایشی به استخدام کانون_پرورش_فکری_کودکان_و_نوجوانان درآمد. اگر پیش از این عروسک هایی را که می ساخت، صرفاً تزئینی یا جهت سرگرمی بودند، بعد از این عروسک هایش مشخصاً نمایشی و بیش تر در ارتباط با تئاتر کودکان بودند. دامنه ی کارهای بیژن نعمتی شریف رفته رفته از عروسک سازی فراتر رفت و علاوه بر آن، به طراحی صحنه برای تئاتر، و طراحی غرفه برای کانون پرورش فکری...، شهرداری، رادیو و تلویزیون و... پرداخت. همکاری با "مرکز سرگرمی های سازنده" و ساخت عروسک های محلی ایران، از روی طرح هایی که پرویز کلانتری برای این منظور تهیه کرده بود، بخش دیگری از کارهای او در این مدت است.
نعمتی شریف، پیش از آن که وارد عرصه ی مجسمه سازی شود، عالم نقاشانه اش را به طور جدی آغاز می کند (1369). یک ضرورت درونی او را به این سمت کشاند. پیش از این، زمانی که دانشجو بود، در ارتباط با فعالیت های تالار قندریز قرار گرفت. ولی این تجربه مثل مجسمه سازی تا سال های زیادی کنار گذاشته می شود. ساختن عروسک های نمایشی برای او آن قدر جاذبه داشت که بر دیگر علایقش فایق آید. هرچند با تأخیری چندساله، اما بالاخره نقاشی و مجسمه را آغاز می کند. او از 1369 تا 1375، حجم زیادی از نقاشی هایش را، که اغلب در اندازه های بزرگ هستند، می آفریند و اولین نمایش انفرادی آثارش را در گالری آریا برگزار می کند (1375). به رغم استفاده ی فراوانی که او از رنگ، در نقش برجسته ها، نقاشی ها و بعدها در مجسمه هایش داشته است، همیشه دو وجه تلخی و طنز از اولین کارهایش در کنار هم حضور دارد. در مجموعه ی آثار اولین نمایشگاه او، شاهد فضاهایی با پرسپکتیوهای فراخ، ترکیب هایی اغلب غیر متمرکز، خطوط و سطوحی صریح و مورب و رنگ هایی تخت و درخشان در کنار رنگ هایی با پرسپکتیو دورشونده هستیم، به علاوه استفاده ی او از دورگیری های صریح و تیره ای که در اطراف پیکره ها انجام می دهد. دومین نمایشگاه انفرادی آثار نعمتی شریف سال بعد (1376) در گالری آبان برگزار می شود. در این دسته از آثار، تغییرات زیادی قابل مشاهده بود. از جمله فقدان فضاهای فراخ و پرسپکتیوی گذشته و نزدیکی بیش ترین حد به اشیا. به طوری که شیء یا اشیا تمامی پهنه ی بوم را در بر می گرفتند. همچنین استفاده از بافت رنگی و پهنی و زمختی خطوط محیطی. به عبارتی، او وجه بیانی عناصر را به کمک مضامین تلخ خود گرفت تا بر این تلخی تأکید بیش تری کند.
نعمتی شریف در 1382 بازنشسته شد و تقریباً از همین ایام مجسمه سازی را به طور کاملاً جدی پی گرفت. از اولین مجسمه هایی که ساخت، می شد بسیاری از دستاوردهایش را در نقاشی و عروسک هایش دید. او که طراحی و ساخت عروسک های ۵٨ پروژه ی نمایشی و غیرنمایشی برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، صدا و سیما و... را در کارنامه ی فعالیت های خود ثبت کرده بود، دانشجویان زیادی را نیز با تدریس در مجتمع دانشگاهی هنر، دانشگاه تهران، دانشکده ی تئاتر و سینما، دانشکده ی سوره و دانشگاه آزاد آموزش داده بود.
از جمله کارهای عروسکی او به همکاری در آثاری چونبابابزرگ و ترب، کارگاه، مدرسه ی خرگوش ها، سفر سبز در سبز، زاغچه ی کنجکاو وشش کلاغ ویک روباه می توان اشاره کرد. او به دلیل ابتلا به تومور مغزی درگذشت.
منابع
http://yon.ir/xydQi http://yon.ir/AdNpi