بیژن امکانیان زاده ۱۳۳۲ در آبادان بازیگر تآتر، سینما، تلویزیون ایرانی می باشد.
آثار [ویرایش]
سینما [ویرایش]
قصه پریا ( ۱۳۸۹ )
زیر آب ( ۱۳۸۸ )
تقاطع ( ۱۳۸۴ )
قلقلک ( ۱۳۸۴ )
... [مشاهده متن کامل]
غروب شد بیا ( ۱۳۸۳ )
سربازهای جمعه ( ۱۳۸۲ )
آخرین نبرد ( ۱۳۷۶ )
خفاش ( ۱۳۷۶ )
قاعده بازی ( ۱۳۷۶ )
فرار از جهنم ( ۱۳۷۵ )
نابخشوده ( ۱۳۷۵ )
حسرت دیدار ( ۱۳۷۳ )
دیوانه وار ( ۱۳۷۳ )
راه افتخار ( ۱۳۷۳ )
سالهای بیقراری ( ۱۳۷۳ )
راز گل شب بو ( ۱۳۷۲ )
لبه تیغ ( ۱۳۷۱ )
آواز تهران ( ۱۳۷۰ )
در آرزوی ازدواج ( ۱۳۶۹ )
صنوبرهای سوزان ( ۱۳۶۸ )
شب حادثه ( ۱۳۶۷ )
سیمرغ ( ۱۳۶۶ )
صعود ( ۱۳۶۶ )
گمشدگان ( ۱۳۶۶ )
دبیرستان ( ۱۳۶۵ )
گلهای داوودی ( ۱۳۶۳ )
پرونده ( ۱۳۶۲ )
سناتور ( فیلم ) ( ۱۳۶۲ )
آفتاب نشینها ( ۱۳۶۰ )
منابع [ویرایش]
«بیژن امکانیان». وب گاه سوره. بازبینی شده در ۵ دی ۱۳۸۷.
این یک نوشتار خُرد پیرامون بازیگر است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
رده: افراد زندهاهالی آبادانبازیگران اهل ایرانزادگان ۱۳۳۲زادگان ۱۹۵۳ ( میلادی ) سینماگران اهل آبادان
قس
بیژن امکانیان بی حاشیه ترین بازیگر سینما کجاست؟
بیژن امکانیان ستاره دهه 60 سینمای ایران که این روزها بیشتر از هر زمان دیگری در سکوت خبری و کمرنگ شدن در عرصه بازیگری فرو رفته است در زمانی نه چندان دور مرد همیشه ستاره سینمای ایران بود و همیشه منتظر عکسش روی پرده سینماهای کشور بودیم . مرد آرام و بی حاشیه ای که بر خلاف همه هیاهوهایی که امروز دامن اهالی سینما را گرفته است چه در گذشته و چه در حال با لبخندی همیشگی تنها به باورپذیری نقشش برای ما مخاطبان فکر کرده است و با بازی های محکم و قوی خود نقش هایش را برای همیشه در یادمان حک کرده است . این بازیگر که این روزها کم کم به دهه ششم زندگی اش وارد می شود در طول دوران هنری خود 29 فیلم سینمایی و فیلم های زیاد تلویزیونی را از خود به یادگار گذاشته است ولی متاسفانه به جور روزگار حالا دیگر کمتر کسی است که سراغی از مرد نابینای گلهای داوودی را بگیرد .
این بازیگر و تهیه کننده فیلم های سینمای ایران کار حرفه ای را در سینمای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز کرد و از فیلمهای مهم او، می توان از "آفتاب نشین ها”، "پرونده”، "سناتور”، ”گل های داودی”، "دبیرستان”، "گمشدگان”، "سیمرغ”، "صعود”، "شب حادثه”، "در آرزوی ازدواج”، "آواز تهران”، "لبه تیغ”، "دیوانه وار”، " راه افتخار”، ” هفت سنگ”، "نابخشوده”، "سربازهای جمعه” ، "تقاطع”، "زیرآب” و قصه پریا را در کارنامه خود دارد .
امکانیان داستان ورودش به سینما را اینگونه شرح میدهد : من دانشجوی رشته تئاتر دانشکده هنرهای زیبا بودم و در همان زمان در روزنامه اطلاعات به عنوان منتقد فیلم نقد می نوشتم. با فعالیت در سینمای آزاد یکی دو فیلم کوتاه ساختم و در فیلمهای کوتاهی هم بازی می کردم که با پیروزی انقلاب اسلامی و با فراهم شدن زمینه ورود نسلی جدید به سینمای حرفه ای به همراه مهدی صباغ زاده فریدون جیرانی و موسوی تعاونی را به نام "ایفا” تشکیل دادیم و کار اول سینمایی مان را از آنجا آغاز کردیم.
وی از "آفتاب نشین ها” به عنوان اولیه تجربه سینمایی اش یاد می کند: کار شرکت تعاونی ما در سینما با این فیلم آغاز شد و من نیز در این فیلم نقش مقابل علی نصریان را بازی می کردم. "آفتاب نشین ها” بازده مالی بالایی برای تعاونی مان نداشت و دو سالی باعث شد در کارمان وقفه ایجاد شود. دو سال بعد در سال ۶۲ صباغ زاده فیلم سینمایی "پرونده” را برای بنیاد مستضعفان و جانبازان ساخت که من نقش کوتاه اما مهمی را در آن بازی کردم و بعد از آن، جیرانی "سناتور” را براساس طرحی از من نوشت و در تعاونی "ایفا” – آن دوره فرامرزقریبیان و پورمهر هم به جمع ما اضافه شده بودند - توسط صباغ زاده ساخته شد. این فیلم فروش خوبی داشت و من بین سینماروها شناخته شدم.
امکانیان بازی در فیلم "گل های داودی” را یکی از عوامل موثری می داند که باعث شده است، چهره اش در بین خانواده ها شناخته شود. همزمان با نمایش این فیلم خیلی ها فکر می کردند من واقعا نابینا هستم. "گل های داودی” کار ملودرامی بود که از نظر حسی خیلی روی تماشاگر تاثیر گذاشت و به همین دلیل هم فیلم ماندگاری شد.
امکانیان در ادامه ی گفتگو از سال ۷۶ و بازی در فیلم "خفاش” یاد می کند و می گوید: تا آن سال نسبتا در سینمای ایران پرکار بودم. ولی از آن سالها به بعد سینما وارد مرحله جدیدی شد و سوژه های جدیدی وارد سینما شدند. در واقع سینمای دختر و پسری شکل گرفت و با حضور بازیگران جوان و رفتن سوژه ها به این سمت ها به دلیل اینکه امکان انتخاب خوب نداشتم، ترجیح دادم از سینما فاصله بگیرم تا بتوانم در فیلم های جدی تری بازی کنم.
وی درباره ی تجربه ی "سربازان جمعه” می گوید: سرانجام بعد از شش سال با "سربازان جمعه” به سینما بازگشتم. این فیلم باعث شد در فیلم های بهتری حضورداشته باشم. اگر اقتدار آقای کیمیایی پشت این فیلم نبود، هرگز در آن نقش کوتاه که بیشتر صحنه ها در فلاش بک بود دیده نمی شدم.
امکانیان از "غروب شد بیا” یاد کرد: من این فیلم و بازی ام را ، خیلی دوست دارم و معتقدم کار بازیگر وقتی دیده می شود که فیلم دیده شود. از منتقدین نیز توقع داشتم جدا از خود فیلم کار خود بازیگر را ببینند که متاسفانه چون فیلم مورد توجه قرار نگرفت این اتفاق نیفتاد.
این بازیگر در ادامه "تقاطع” را فیلم بسیار خوبی در کارنامه کاریش می داند : "تقاطع” فیلم ارزشمندی است که در ارتباط با تماشگر موفق خواهد بود و تماشاگر آن را دوست دارد. فیلم داستان سرگردانی و سرگشتگی دو سه نسل از آدم های امروز ما را بیان می کند. آدم هایی که این سرگشتگی را در مسیر زندگیشان دارند ولی ناامید نیستند و با همه این ره گم کردن ها امیدوارند و تلاش می کنند. "تقاطع” تراژدی زندگی آدم ها . . .
آثار [ویرایش]
سینما [ویرایش]
قصه پریا ( ۱۳۸۹ )
زیر آب ( ۱۳۸۸ )
تقاطع ( ۱۳۸۴ )
قلقلک ( ۱۳۸۴ )
... [مشاهده متن کامل]
غروب شد بیا ( ۱۳۸۳ )
سربازهای جمعه ( ۱۳۸۲ )
آخرین نبرد ( ۱۳۷۶ )
خفاش ( ۱۳۷۶ )
قاعده بازی ( ۱۳۷۶ )
فرار از جهنم ( ۱۳۷۵ )
نابخشوده ( ۱۳۷۵ )
حسرت دیدار ( ۱۳۷۳ )
دیوانه وار ( ۱۳۷۳ )
راه افتخار ( ۱۳۷۳ )
سالهای بیقراری ( ۱۳۷۳ )
راز گل شب بو ( ۱۳۷۲ )
لبه تیغ ( ۱۳۷۱ )
آواز تهران ( ۱۳۷۰ )
در آرزوی ازدواج ( ۱۳۶۹ )
صنوبرهای سوزان ( ۱۳۶۸ )
شب حادثه ( ۱۳۶۷ )
سیمرغ ( ۱۳۶۶ )
صعود ( ۱۳۶۶ )
گمشدگان ( ۱۳۶۶ )
دبیرستان ( ۱۳۶۵ )
گلهای داوودی ( ۱۳۶۳ )
پرونده ( ۱۳۶۲ )
سناتور ( فیلم ) ( ۱۳۶۲ )
آفتاب نشینها ( ۱۳۶۰ )
منابع [ویرایش]
«بیژن امکانیان». وب گاه سوره. بازبینی شده در ۵ دی ۱۳۸۷.
این یک نوشتار خُرد پیرامون بازیگر است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
رده: افراد زندهاهالی آبادانبازیگران اهل ایرانزادگان ۱۳۳۲زادگان ۱۹۵۳ ( میلادی ) سینماگران اهل آبادان
قس
بیژن امکانیان بی حاشیه ترین بازیگر سینما کجاست؟
بیژن امکانیان ستاره دهه 60 سینمای ایران که این روزها بیشتر از هر زمان دیگری در سکوت خبری و کمرنگ شدن در عرصه بازیگری فرو رفته است در زمانی نه چندان دور مرد همیشه ستاره سینمای ایران بود و همیشه منتظر عکسش روی پرده سینماهای کشور بودیم . مرد آرام و بی حاشیه ای که بر خلاف همه هیاهوهایی که امروز دامن اهالی سینما را گرفته است چه در گذشته و چه در حال با لبخندی همیشگی تنها به باورپذیری نقشش برای ما مخاطبان فکر کرده است و با بازی های محکم و قوی خود نقش هایش را برای همیشه در یادمان حک کرده است . این بازیگر که این روزها کم کم به دهه ششم زندگی اش وارد می شود در طول دوران هنری خود 29 فیلم سینمایی و فیلم های زیاد تلویزیونی را از خود به یادگار گذاشته است ولی متاسفانه به جور روزگار حالا دیگر کمتر کسی است که سراغی از مرد نابینای گلهای داوودی را بگیرد .
این بازیگر و تهیه کننده فیلم های سینمای ایران کار حرفه ای را در سینمای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز کرد و از فیلمهای مهم او، می توان از "آفتاب نشین ها”، "پرونده”، "سناتور”، ”گل های داودی”، "دبیرستان”، "گمشدگان”، "سیمرغ”، "صعود”، "شب حادثه”، "در آرزوی ازدواج”، "آواز تهران”، "لبه تیغ”، "دیوانه وار”، " راه افتخار”، ” هفت سنگ”، "نابخشوده”، "سربازهای جمعه” ، "تقاطع”، "زیرآب” و قصه پریا را در کارنامه خود دارد .
امکانیان داستان ورودش به سینما را اینگونه شرح میدهد : من دانشجوی رشته تئاتر دانشکده هنرهای زیبا بودم و در همان زمان در روزنامه اطلاعات به عنوان منتقد فیلم نقد می نوشتم. با فعالیت در سینمای آزاد یکی دو فیلم کوتاه ساختم و در فیلمهای کوتاهی هم بازی می کردم که با پیروزی انقلاب اسلامی و با فراهم شدن زمینه ورود نسلی جدید به سینمای حرفه ای به همراه مهدی صباغ زاده فریدون جیرانی و موسوی تعاونی را به نام "ایفا” تشکیل دادیم و کار اول سینمایی مان را از آنجا آغاز کردیم.
وی از "آفتاب نشین ها” به عنوان اولیه تجربه سینمایی اش یاد می کند: کار شرکت تعاونی ما در سینما با این فیلم آغاز شد و من نیز در این فیلم نقش مقابل علی نصریان را بازی می کردم. "آفتاب نشین ها” بازده مالی بالایی برای تعاونی مان نداشت و دو سالی باعث شد در کارمان وقفه ایجاد شود. دو سال بعد در سال ۶۲ صباغ زاده فیلم سینمایی "پرونده” را برای بنیاد مستضعفان و جانبازان ساخت که من نقش کوتاه اما مهمی را در آن بازی کردم و بعد از آن، جیرانی "سناتور” را براساس طرحی از من نوشت و در تعاونی "ایفا” – آن دوره فرامرزقریبیان و پورمهر هم به جمع ما اضافه شده بودند - توسط صباغ زاده ساخته شد. این فیلم فروش خوبی داشت و من بین سینماروها شناخته شدم.
امکانیان بازی در فیلم "گل های داودی” را یکی از عوامل موثری می داند که باعث شده است، چهره اش در بین خانواده ها شناخته شود. همزمان با نمایش این فیلم خیلی ها فکر می کردند من واقعا نابینا هستم. "گل های داودی” کار ملودرامی بود که از نظر حسی خیلی روی تماشاگر تاثیر گذاشت و به همین دلیل هم فیلم ماندگاری شد.
امکانیان در ادامه ی گفتگو از سال ۷۶ و بازی در فیلم "خفاش” یاد می کند و می گوید: تا آن سال نسبتا در سینمای ایران پرکار بودم. ولی از آن سالها به بعد سینما وارد مرحله جدیدی شد و سوژه های جدیدی وارد سینما شدند. در واقع سینمای دختر و پسری شکل گرفت و با حضور بازیگران جوان و رفتن سوژه ها به این سمت ها به دلیل اینکه امکان انتخاب خوب نداشتم، ترجیح دادم از سینما فاصله بگیرم تا بتوانم در فیلم های جدی تری بازی کنم.
وی درباره ی تجربه ی "سربازان جمعه” می گوید: سرانجام بعد از شش سال با "سربازان جمعه” به سینما بازگشتم. این فیلم باعث شد در فیلم های بهتری حضورداشته باشم. اگر اقتدار آقای کیمیایی پشت این فیلم نبود، هرگز در آن نقش کوتاه که بیشتر صحنه ها در فلاش بک بود دیده نمی شدم.
امکانیان از "غروب شد بیا” یاد کرد: من این فیلم و بازی ام را ، خیلی دوست دارم و معتقدم کار بازیگر وقتی دیده می شود که فیلم دیده شود. از منتقدین نیز توقع داشتم جدا از خود فیلم کار خود بازیگر را ببینند که متاسفانه چون فیلم مورد توجه قرار نگرفت این اتفاق نیفتاد.
این بازیگر در ادامه "تقاطع” را فیلم بسیار خوبی در کارنامه کاریش می داند : "تقاطع” فیلم ارزشمندی است که در ارتباط با تماشگر موفق خواهد بود و تماشاگر آن را دوست دارد. فیلم داستان سرگردانی و سرگشتگی دو سه نسل از آدم های امروز ما را بیان می کند. آدم هایی که این سرگشتگی را در مسیر زندگیشان دارند ولی ناامید نیستند و با همه این ره گم کردن ها امیدوارند و تلاش می کنند. "تقاطع” تراژدی زندگی آدم ها . . .