بیچراغ

لغت نامه دهخدا

بیچراغ. [ چ ِ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) کنایه ازخراب و ویران و ناآباد. ( آنندراج ). خراب و ویران و شهر ناآبادان. || بی نظر. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس