بیوگان

/bivegAn/

لغت نامه دهخدا

بیوگان. [ ب َ ] ( اِ ) پیوگان. عروس :
بیک جا بر بیوگان و خسوران
بیوگان دختران داماد پوران.
( ویس و رامین از جهانگیری ).
رجوع به پیوگان شود.

بیوگان. [ وَ / وِ ] ( اِ ) ج ِ بیوه ، بمعنی زن شوی مرده :
ستمدیده را دادبخشی کنی
شب بیوگان را درخشی کنی.
نظامی.
و رجوع به بیوه شود.

فرهنگ فارسی

جمع بیوه زن شوی مرده ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس