بیوک آقا ( زاده۱۳۱۲ - درگذشت ۲۸ دی ۱۳۹۲ ) نوازندهٔ تار اهل مراغه بود.
فیلم مستند زخمه بر زخم نیز شرح حال زندگی او است که بعد از اکران این فیلم نام وی در سطح بین المللی شناخته شد. محمدرضا شجریان در ۱۸ شهریور ۱۳۸۹ نامه ای برای بیوک آقا نوشت.
... [مشاهده متن کامل]
در شناسنامه اش نام زن و فرزندش وجود دارد که البته هر دو فوت کرده اند. او نوازندگی تار را از پدر و عموهایش آموخته است. روزی به تهران می آید تا برای ناپدر ی اش ساز بخرد که در آنجا اتفاقی با لطف الله مجد آشنا می شود. چند هفته ای در منزل او مهمان بوده و چیزهایی در مورد تارنوازی از او آموخته است. سال ها در مراغه زندگی کرده است و در مجالس شادی مردم تار می نواخته است. در اوایل میانسالی بیوک آقا برای مدتی در شهر دیده نمی شود. بعد از چند روز او را می بینند که با لباسی مشکی بر تن به شهر بازمی گردد. هرگز کسی ماجرای آن روز را نمی فهمد و او نیز هرگز در مورد آن روز با کسی صحبت نمی کند. بعد از این دیگر بیوک آقا برای چند سالی تار نمی نوازد و آوارهٔ خیابان ها می شود.
در سال ۱۳۷۲ علیرضا انصاریان مستندی از زندگی بیوک آقا به نام زخمه بر زخم می سازد که این مستند برای اولین بار نام بیوک آقا را در خارج از شهر مراغه مطرح می کند و پس از آن هنرمندان مطرح داخلی و خارجی برای دیدارش به مراغه سفر می کنند.
در ۱۶ و ۱۷ تیرماه سال ۱۳۹۱ کنسرت بیوک آقا با همراهی احمد آذرپیرا در حضور همایون شجریان و با استقبال دوستداران این هنرمند در شهر مراغه برگزار شد.
علیرضا انصاریان بعد از اتمام ساخت مستند زخمه بر زخم همچنان زندگی بیوک آقا را تحت نظر می گیرد و اتفاقاتی را که بعد از نمایش زخمه بر زخم بر او می افتد را در فیلم بیوک آقا به نمایش می گذارد.
صفحاتی چند از رمان غزال رمیده از غزل نوشته کامران داوری نیکو به شرح شیدایی بویوک آقا می پردازد. همچنین مقاله ای مفصل و مصوّر در خصوص بویوک آقا با عنوان خنیاگر خاموش در نشریه تصویر سال، شماره ۶۰، سال ۱۳۸۸به قلم کامران داوری نیکو به چاپ رسیده است.
بیوک آقا بعد از یک دورهٔ بیماری سرانجام به دلیل نارسایی کلیه، در سن ۸۰ سالگی در ساعت ۱ بامداد روز شنبه ۲۸ دی ۱۳۹۲ خورشیدی در بیمارستان امیرالمؤمنین مراغه در گذشت. همایون شجریان در پیامی درگذشت او را تسلیت گفت: «امروز آن آزاد، تن و آشیان رهاکرده شهر مراغه، که دل امثال من به بودنش خوش بود و به مرامش آلوده، از همیشه رهاتر شد و رفت. بدرود بیوک بزرگ. »
فیلم مستند زخمه بر زخم نیز شرح حال زندگی او است که بعد از اکران این فیلم نام وی در سطح بین المللی شناخته شد. محمدرضا شجریان در ۱۸ شهریور ۱۳۸۹ نامه ای برای بیوک آقا نوشت.
... [مشاهده متن کامل]
در شناسنامه اش نام زن و فرزندش وجود دارد که البته هر دو فوت کرده اند. او نوازندگی تار را از پدر و عموهایش آموخته است. روزی به تهران می آید تا برای ناپدر ی اش ساز بخرد که در آنجا اتفاقی با لطف الله مجد آشنا می شود. چند هفته ای در منزل او مهمان بوده و چیزهایی در مورد تارنوازی از او آموخته است. سال ها در مراغه زندگی کرده است و در مجالس شادی مردم تار می نواخته است. در اوایل میانسالی بیوک آقا برای مدتی در شهر دیده نمی شود. بعد از چند روز او را می بینند که با لباسی مشکی بر تن به شهر بازمی گردد. هرگز کسی ماجرای آن روز را نمی فهمد و او نیز هرگز در مورد آن روز با کسی صحبت نمی کند. بعد از این دیگر بیوک آقا برای چند سالی تار نمی نوازد و آوارهٔ خیابان ها می شود.
در سال ۱۳۷۲ علیرضا انصاریان مستندی از زندگی بیوک آقا به نام زخمه بر زخم می سازد که این مستند برای اولین بار نام بیوک آقا را در خارج از شهر مراغه مطرح می کند و پس از آن هنرمندان مطرح داخلی و خارجی برای دیدارش به مراغه سفر می کنند.
در ۱۶ و ۱۷ تیرماه سال ۱۳۹۱ کنسرت بیوک آقا با همراهی احمد آذرپیرا در حضور همایون شجریان و با استقبال دوستداران این هنرمند در شهر مراغه برگزار شد.
علیرضا انصاریان بعد از اتمام ساخت مستند زخمه بر زخم همچنان زندگی بیوک آقا را تحت نظر می گیرد و اتفاقاتی را که بعد از نمایش زخمه بر زخم بر او می افتد را در فیلم بیوک آقا به نمایش می گذارد.
صفحاتی چند از رمان غزال رمیده از غزل نوشته کامران داوری نیکو به شرح شیدایی بویوک آقا می پردازد. همچنین مقاله ای مفصل و مصوّر در خصوص بویوک آقا با عنوان خنیاگر خاموش در نشریه تصویر سال، شماره ۶۰، سال ۱۳۸۸به قلم کامران داوری نیکو به چاپ رسیده است.
بیوک آقا بعد از یک دورهٔ بیماری سرانجام به دلیل نارسایی کلیه، در سن ۸۰ سالگی در ساعت ۱ بامداد روز شنبه ۲۸ دی ۱۳۹۲ خورشیدی در بیمارستان امیرالمؤمنین مراغه در گذشت. همایون شجریان در پیامی درگذشت او را تسلیت گفت: «امروز آن آزاد، تن و آشیان رهاکرده شهر مراغه، که دل امثال من به بودنش خوش بود و به مرامش آلوده، از همیشه رهاتر شد و رفت. بدرود بیوک بزرگ. »
