بیوه زاد. [ وَ / وِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) از بیوه زاده. یتیم. کودکی که پس از مرگ پدر به هنگام بیوگی مادر متولد شود: تنگدستان ز من فراخ درم بیوگان سیر و بیوه زادان هم.
نظامی.
فرهنگ فارسی
از بیوه زاده . یتیم . کودکی که پس از مرگ پدر به هنگام بیوگی مادر متولد شود
