بیورآکتور غشایی. بیورآکتور غشایی ( به انگلیسی: Membrane bioreactor ) ترکیبی است از یک فرایند غشایی ریزپالایش یا فراپالایش است که به همراه فرایند تصفیه پساب ( معمولا لجن فعال ) است. نقش این سیستم ها در حال حاضر برای تصفیه فاضلاب شهری و صنعتی است.
غشاهای کم فشار نظیر ریزپالایش یا فراپالایش به طور معمول در MBRها مورد استفاده قرار می گیرند.
بیوراکتور غشایی یک فناوری مؤثر برای تصفیه پساب و بازیافت آب است و با توجه به مزایای بسیار دارای کاربردهای روزافزون در تصفیه پساب های گوناگون است. این فرایند در طی دهه اخیر مورد توجه بیشتر محققان و سازمان های مرتبط قرار گرفته است. بطوریکه امروزه استفاده از انواع آن ها در مقیاس صنعتی در کشورهای در حال توسعه و پیشرفته از جمله ژاپن، انگلیس، ایرلند، فرانسه، کانادا، آمریکا و … رایج است.
تصفیه بیولوژیکی پساب، یک روش مؤثر برای حذف آلاینده های موجود در پساب است. متداولترین فرایند تصفیه بیولوژیکی پساب، فرایند لجن فعال است. از تلفیق چنین فرآیندی با یک فرایند جداسازی به وجود می آیند. ترکیب فناوری غشا با تصفیه بیولوژیکی پساب برای نخستین بار MBR غشایی، سیستم های در سال ۱۹۶۹ میلادی توسط اسمیت و همکارانش گزارش شد.
در این سامانه از یک غشا برای جداسازی لجن فعال از جریان خروجی بیوراکتور با برگشت دادن میکروارگانیسم به تانک هوادهی استفاده شد. اولین بیوراکتور غوطه ور در مقیاس آزمایشگاهی در سال ۱۹۸۹ میلادی راه اندازی شد. با وجود اینکه ساخت و راه اندازی اولین بیوراکتور غشایی به چند دهه پیش بر می گردد تحقیقات گسترده و وسیعی بر روی
عملکرد این سامانه از سال ۱۹۹۶ میلادی آغاز شده است. امروز بیش از ۹۰۰ بیوراکتور غشایی در مقیاس بزرگ صنعتی در کشورهای توسعه یافته برای تصفیه پساب های صنعتی و شهری بکار گرفته شده است مانند فرایند MBR. این فرایند تصفیه پیوسته و حجم کمتری در مقایسه با فرایند لجن فعال مورد نیاز است. از دههٔ ۱۹۷۰ به بعد از فرآیندهای غشایی به مقدار وسیعی در بسیاری از زمینه ها مانند نمک زدایی از آب های شور، تصفیه آب و پساب بهره برداری شد. در دودههٔ اخیر با به کارگیری فناوری های نوین در غشاها، از هزینه های مختلف سامانه های غشایی به مقدار زیادی کاسته شد و در نتیجه از فرایندهای غشایی در زمینه های مختلف، از جمله تولید صنعتی آب شرب با کیفیت بالا استفاده می شود. [ ۱] استفاده از فرایند غشایی برای تصفیه فاضلاب های نفتی اولین بار در سال ۱۹۷۶ توسط بنسال مطرح شد. در این سامانه از یک غشای اولترافیلتراسیون برای تصفیه فاضلاب های نفتی استفاده شده بود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفغشاهای کم فشار نظیر ریزپالایش یا فراپالایش به طور معمول در MBRها مورد استفاده قرار می گیرند.
بیوراکتور غشایی یک فناوری مؤثر برای تصفیه پساب و بازیافت آب است و با توجه به مزایای بسیار دارای کاربردهای روزافزون در تصفیه پساب های گوناگون است. این فرایند در طی دهه اخیر مورد توجه بیشتر محققان و سازمان های مرتبط قرار گرفته است. بطوریکه امروزه استفاده از انواع آن ها در مقیاس صنعتی در کشورهای در حال توسعه و پیشرفته از جمله ژاپن، انگلیس، ایرلند، فرانسه، کانادا، آمریکا و … رایج است.
تصفیه بیولوژیکی پساب، یک روش مؤثر برای حذف آلاینده های موجود در پساب است. متداولترین فرایند تصفیه بیولوژیکی پساب، فرایند لجن فعال است. از تلفیق چنین فرآیندی با یک فرایند جداسازی به وجود می آیند. ترکیب فناوری غشا با تصفیه بیولوژیکی پساب برای نخستین بار MBR غشایی، سیستم های در سال ۱۹۶۹ میلادی توسط اسمیت و همکارانش گزارش شد.
در این سامانه از یک غشا برای جداسازی لجن فعال از جریان خروجی بیوراکتور با برگشت دادن میکروارگانیسم به تانک هوادهی استفاده شد. اولین بیوراکتور غوطه ور در مقیاس آزمایشگاهی در سال ۱۹۸۹ میلادی راه اندازی شد. با وجود اینکه ساخت و راه اندازی اولین بیوراکتور غشایی به چند دهه پیش بر می گردد تحقیقات گسترده و وسیعی بر روی
عملکرد این سامانه از سال ۱۹۹۶ میلادی آغاز شده است. امروز بیش از ۹۰۰ بیوراکتور غشایی در مقیاس بزرگ صنعتی در کشورهای توسعه یافته برای تصفیه پساب های صنعتی و شهری بکار گرفته شده است مانند فرایند MBR. این فرایند تصفیه پیوسته و حجم کمتری در مقایسه با فرایند لجن فعال مورد نیاز است. از دههٔ ۱۹۷۰ به بعد از فرآیندهای غشایی به مقدار وسیعی در بسیاری از زمینه ها مانند نمک زدایی از آب های شور، تصفیه آب و پساب بهره برداری شد. در دودههٔ اخیر با به کارگیری فناوری های نوین در غشاها، از هزینه های مختلف سامانه های غشایی به مقدار زیادی کاسته شد و در نتیجه از فرایندهای غشایی در زمینه های مختلف، از جمله تولید صنعتی آب شرب با کیفیت بالا استفاده می شود. [ ۱] استفاده از فرایند غشایی برای تصفیه فاضلاب های نفتی اولین بار در سال ۱۹۷۶ توسط بنسال مطرح شد. در این سامانه از یک غشای اولترافیلتراسیون برای تصفیه فاضلاب های نفتی استفاده شده بود. [ ۲]
wiki: بیورآکتور غشایی