بیوت

[ویکی الکتاب] معنی بُیُوتَ: خانه ها
ریشه کلمه:
بیت (۷۳ بار)

«بُیُوت» جمع «بیت» به معنای اطاق یا خانه است، و مادّه «بیتوته» که این کلمه از آن گرفته شده است در اصل، به معنای توقف شبانه می باشد، و از آنجا که انسان از اطاق و خانه خود، بیشتر برای آرامش در شب استفاده می کند، کلمه «بیت» به آن اطلاق شده است. «بیوت» در سوره «نور» به معنای خانه ها است ولی در این که منظور از آن، چه خانه هایی است؟ بعضی از مفسران آن را اشاره به خانه های یازده گانه می دانند. بعضی دیگر آن را مخصوص مساجد دانسته اند. ولی پیدا است آیه مطلق است و همه خانه ها را شامل می شود، اعم از خانه های یازده گانه ای که انسان برای صرف طعام وارد آن می شود، و یا غیر آن از خانه های دوستان و خویشاوندان یا غیر آنها; زیرا هیچ دلیلی بر تقیید مفهوم وسیع آیه نیست.

بیوت(جمع بیت به معنی خانه) در احکام نجوم: اوتاد، یا هر یک از ۱۲ قسمت فرضی بُرجگاه (منطقة البروج). از طالح در خلاف جهت حرکت ظاهری روزانه، عبارت اند از: بیت (خانۀ) یکم (وتد طالح)، خانۀ دوم (وتد مایل)، خانۀ سوم (وتد زایل)، خانۀ چهارم (وتد ارض)، خانۀ پنجم (وتد مایل)، خانۀ ششم (وتد زابل)، خانۀ هفتم (وتد غارب)، خانۀ هشتم (وتد مایل)، خانۀ نهم (وتد زایل)، خانۀ دهم (وتد سمأ)، خانۀ یازدهم (وتد مایل)، خانۀ دوازدهم (وتد زایل). مدار احکام نجوم را بر بیت های یکم، چهارم، هفتم و دهم می دانستند. خانه های دوم، پنجم، هشتم و یازدهم را اوتاد مایل می نامیدند و قوت¬شان را متوسط تصور می کردند. خانه های سوم، ششم، نهم و دوازدهم، زایل اوتاد نام داشتند و ضعیف ترین خانه ها به حساب می آمدند.