بیهی

لغت نامه دهخدا

بیهی. [ ] ( اِخ ) نام قبیله ایست از قبایل لر. رجوع به تاریخ گزیده ص 547 شود.

بیهی. [ ب َ ] ( اِخ ) محدث است و از عروه روایت کند. ( از منتهی الارب ) ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

محدث است و از عروه روایت کند .

پیشنهاد کاربران

بپرس