بیهوده کوش. [ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) بی فایده کوشش کننده. کنایه از ناتوان و غیرقادر به انجام کار : مکن ای جهاندار و بازآر هوش پشیمان شود مرد بیهوده کوش.فردوسی.
