لغت نامه دهخدا
بیهوده کار. [ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) کسی که کار بی فایده و بی حاصل میکند. ( ناظم الاطباء ). میاط: اِهزال ؛ بیهوده کار یافتن کسی را. هَزِل ؛ نیک بیهوده کار. ( منتهی الارب ). || مردم ناچیز. || مسخره و لطیفه گو. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
کسیکه کار بیفایده و بیحاصل میکند . میاط . اهزال بیهوده کار یافتن کسی را . یا مردم ناچیز . 