بیهوده درای

لغت نامه دهخدا

بیهوده درای. [ دَ / دِ دَ ] ( نف مرکب ) بیهوده گوی. هرزه گوی. یافه گوی. ژاژخای :
گر رای بقا کنی در اینجای
بیهوده درای و سست رایی.

ناصرخسرو.

بیهوده گوی . هرزه گوی . یافه گوی . ژاژ خای .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید