بیهقی ظهیرالدین علی بن زید

دانشنامه آزاد فارسی

بِیهَقی، ظهیرالدین علی بن زید (ح ۴۹۳ـ۵۶۵ق)
(معروف به: «ابن فُنْدُق») تاریخ نگار، ادیب ، شاعر، فقیه ، متکلم و منجم ایرانی . در خاندانی اهل علم و سیاست به دنیا آمد. در شهرهای ری و خراسان بزرگ تحصیل علوم مختلف کرد و در بسیاری از آن ها شهره شد. در ۵۲۶ق، قاضی بیهق گردید و از ۵۳۷ تا ۵۴۹ق، در مساجد نیشابور مجالس درس و خطابه داشت . او علاوه بر زبان فارسی به عربی و سریانی تسلط کامل داشت . آگاهی دقیقی از مذهب او در دست نیست . در ۵۰۷ق، همراه پدرش با عمر خیام ملاقات کرد. در سال های اخیر بنایی یادبود بر مزار او در شِشْتَمَد ساخته اند، که در فهرست میراث فرهنگی ثبت شده است . بیهقی در یکی از آثارش با نام مشارب التجارب به حدود ۷۰ اثر از خود اشاره کرده ، که یاقوت حموی آن ها را به اضافۀ نام دو کتاب دیگر که پس از مشارب تألیف شده ، در معجم الادبای خویش آورده که برخی از آن ها به چاپ رسیده است . نثر عربی بیهقی فنی و آمیخته به انواع صنایع ادبی است . از مشهورترین آثار او می توان به تاریخ بیهق (به فارسی ) و تَتِمة صِوانُ الْحِکمه (به عربی ) اشاره کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس