فرستاده شهریاران کشی
ز بیدانشی باشد و بیهشی.
فردوسی.
|| مدهوشی. هوش ازدست دادگی. ازخودرفتگی :فروبرده مستان سر از بیهشی
برآورده آواز خنیاگران.
منوچهری.
مبادا بهشیاری و بیهشی کسی را ز فرمان او فرمشی.
نظامی.
چنان کان ددان در خروش آمدنداز آن بیهشی باز هوش آمدند.
نظامی.
از آن بیهشی چون بهوش آمدندچه بود آنک ازو در خروش آمدند.
نظامی.
- خواب بیهشی ؛ خواب غفلت و بیخبری : چشمت از خواب بیهشی بگشا
خویشتن را بجوی و اندریاب.
ناصرخسرو.
- داروی بیهشی ؛ دارویی که بدان مردم را بیهوش کنند : کسی کو خورد داروی بیهشی
نباید گزیدن جز از خامشی.
فردوسی.
- قدح بیهشی ؛ کنایه از قدح شراب : آدمی هوشمند عیش نداند ز فکر
ساقی مجلس بیار آن قدح بیهشی.
سعدی.
رجوع به بیهوشی شود.