بیهدگی

لغت نامه دهخدا

بیهدگی. [ هَُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) مخفف بیهودگی. حالت و چگونگی بیهوده. یاوگی. بطلان. عدم حقانیت :
گرْش نبودم بکار بیهدگی کرد
بیهدگی ناید از مهیمن قهار.
ناصرخسرو.

پیشنهاد کاربران

بپرس