بیهده گویی

لغت نامه دهخدا

بیهده گویی. [ هَُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) بیهوده گویی. عمل بیهوده گوی. یاوه گویی. هزل :
جز مدح شاه بیهده گوئیست شاعری
هشتاد سال بس که بدی بیهده سرای.
سوزنی.
رجوع به بیهوده گوی شود.

فرهنگ فارسی

عمل بیهوده گوی . یاوه گویی . بیهوده گویی . هزل .

پیشنهاد کاربران

بپرس