بیهده گوی

لغت نامه دهخدا

بیهده گوی. [ هَُ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) بیهوده گوی. بَذی . بذی اللسان. هزال. هذار. یافه گوی. یاوه درای :
خاقانی اگر بیهده گفت از سر مستی
مستی به ازو بیهده گوی تو ندیدم.
خاقانی.
من از کجا و نصیحت کنان بیهده گوی
حکیم را نرسد کدخدایی بهلول.
سعدی.
رجوع به بیهوده گوی شود.

فرهنگ فارسی

بیهوده گوی . بذی . بذی اللسان . هزال . هذار . یافه گوی . یاوه درای .

پیشنهاد کاربران

بپرس