بیهده گفتن. [ هَُ دَ / دِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) بیهوده گفتن.یافه گفتن. هذر. لغو گفتن. لاطائل گفتن : خاقانی اگر بیهده گفت از سر مستی مستی به ازو بیهده گوی تو ندیدم.خاقانی.تا عاقبةالامر... دست تعدی دراز کرد و بیهده گفتن آغاز. ( گلستان ).