بینط

لغت نامه دهخدا

بینط. [ ی َ ] ( ع اِ ) بافنده و نشکرده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نساج ( در لهجه مردم یمن ). ( از تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس