بینایی مهم ترین حس برای پرندگان است، زیرا بینایی خوب برای پرواز ایمن ضروری است. پرندگان دارای تعدادی سازگاری هستند که قدرت بینایی را نسبت به سایر گروه های مهره داران برتری می دهد. کبوتر را «دو چشم با بال» توصیف کرده اند. [ ۱] پرندگان احتمالاً از نوادگان دایناسورهای ددپایان هستند، [ ۲] [ ۳] چشم پرندگان شبیه سایر خزندگان است، با ماهیچه های مژگانی که می توانند شکل عدسی را به سرعت و تا حد زیادی نسبت به پستانداران تغییر دهند. [ نیازمند منبع] پرندگان نسبت به اندازه شان در قلمرو جانوران، بزرگ ترین چشم ها را دارند و در نتیجه حرکت در حفره استخوانی چشم محدود است. [ ۱] علاوه بر دو پلک که معمولاً در مهره داران یافت می شود، توسط یک غشای متحرک شفاف یا پلک سوم محافظت می شود. آناتومی داخلی چشم شبیه به دیگر مهره داران است، اما دارای ساختاری به نام pecten oculi است که ویژهٔ پرندگان است.
برخی از گروه های پرندگان تغییر خاصی در سیستم بینایی خود دارند که به شیوه زندگی آنها مرتبط است. پرندگان شکاری دارای تراکم بسیار بالایی از گیرنده ها و سازگاری های دیگر هستند که دقت بینایی را به حداکثر می رساند. جایگیری چشمان آنها دید دوچشمی خوبی به آنها می دهد و امکان قضاوت دقیق فاصله ها را فراهم می کند. گونه های شب زی دارای چشم های لوله ای، تعداد کمی آشکارسازهای رنگی هستند، اما سلول های میله ای با تراکم بالایی دارند که در نور ضعیف به خوبی عمل می کنند. پرستودریایی ها، کاکایی ها و آلباتروس ها در میان پرندگان دریایی هستند که قطرات روغن قرمز یا زرد در گیرنده رنگ برای بهبود دید دور به ویژه در شرایط مبهم و مه آلود دارند.
چشم یک پرنده بسیار شبیه چشم خزندگان است. برخلاف چشم پستانداران، کروی نیست و شکل صاف تر آن را قادر می سازد تا میدان دید بیشتری در کانون توجه قرار گیرد. دایره ای از صفحه های استخوانی، حلقه اسکلروتیک، چشم را احاطه کرده و آن را سفت نگه می دارد، اما یک بهبود چشم خزنده، که در پستانداران نیز دیده می شود، این است که عدسی بیشتر به جلو رانده می شود و اندازه تصویر روی شبکیه را افزایش می دهد. [ ۴]
چشمان بیشتر پرندگان بزرگ، نه چندان گرد است و فقط قادر به حرکت محدود در مدارها است، معمولاً ۱۰–۲۰ درجه ( اما در برخی از گنجشک سانان، بیش از ۸۰ درجه ) به صورت افقی جابجا می شود. به همین دلیل است که حرکات سر در پرندگان نقش بیشتری نسبت به حرکات چشم دارد. دو چشم معمولاً به طور مستقل حرکت می کنند، [ ۵] و در برخی گونه ها می توانند به طور هماهنگ در جهت مخالف حرکت کنند. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از گروه های پرندگان تغییر خاصی در سیستم بینایی خود دارند که به شیوه زندگی آنها مرتبط است. پرندگان شکاری دارای تراکم بسیار بالایی از گیرنده ها و سازگاری های دیگر هستند که دقت بینایی را به حداکثر می رساند. جایگیری چشمان آنها دید دوچشمی خوبی به آنها می دهد و امکان قضاوت دقیق فاصله ها را فراهم می کند. گونه های شب زی دارای چشم های لوله ای، تعداد کمی آشکارسازهای رنگی هستند، اما سلول های میله ای با تراکم بالایی دارند که در نور ضعیف به خوبی عمل می کنند. پرستودریایی ها، کاکایی ها و آلباتروس ها در میان پرندگان دریایی هستند که قطرات روغن قرمز یا زرد در گیرنده رنگ برای بهبود دید دور به ویژه در شرایط مبهم و مه آلود دارند.
چشم یک پرنده بسیار شبیه چشم خزندگان است. برخلاف چشم پستانداران، کروی نیست و شکل صاف تر آن را قادر می سازد تا میدان دید بیشتری در کانون توجه قرار گیرد. دایره ای از صفحه های استخوانی، حلقه اسکلروتیک، چشم را احاطه کرده و آن را سفت نگه می دارد، اما یک بهبود چشم خزنده، که در پستانداران نیز دیده می شود، این است که عدسی بیشتر به جلو رانده می شود و اندازه تصویر روی شبکیه را افزایش می دهد. [ ۴]
چشمان بیشتر پرندگان بزرگ، نه چندان گرد است و فقط قادر به حرکت محدود در مدارها است، معمولاً ۱۰–۲۰ درجه ( اما در برخی از گنجشک سانان، بیش از ۸۰ درجه ) به صورت افقی جابجا می شود. به همین دلیل است که حرکات سر در پرندگان نقش بیشتری نسبت به حرکات چشم دارد. دو چشم معمولاً به طور مستقل حرکت می کنند، [ ۵] و در برخی گونه ها می توانند به طور هماهنگ در جهت مخالف حرکت کنند. [ ۶]
wiki: بینایی پرنده