بین النهرین ارمنی

میان رودان ارمنی ( ارمنی: Հայոց Միջագետք ) به بخش سابقاً ارمنی نشین شمال بین النهرین گفته می شود. نخستین بار تیگران بزرگ بخش شمالی میان رودان را گشود و از زمان پادشاهی یرواند یکم در ۴۰۱ پیش از میلاد تا سال ۳۸۷ میلادی این سرزمین بخشی از پادشاهی ارمنستان را تشکیل می داده است.
در طول تاریخ ساسانیان، خلافت اسلامی، بوییان و کنت نشین ادسا بر این ناحیه تسلط داشته اند و از دورهٔ تیموری اینجا بخشی از قلمرو حکومت ّای ایران شمرده می شده تا اینکه مطابق با عهدنامه زهاب در ۱۶۳۹ میلادی مابین ایران و عثمانی، عثمانی ها بر آن حاکم شدند.