بین الامرین. [ ب َ نَل ْ اَ رَ ] ( ع ق مرکب ) میان دو امر : لاجبر و لاتفویض بل امر بین الامرین ، از روایات مستفیضی است که از ائمه علیهم السلام در باب اختیاروارد شده و جبر و تفویض یا قدر را رد کرده اند و بر بطلان آن استدلال فرموده و امر بین امرین را ثابت نموده اند و معنی اجمالی این است که انسان در افعال خود نه چنان مجبور و بی اختیار است که مانند ابزار دست کارگر باشد و از خود نیروی دفاع و امتناع نداشته باشد ونه چنان که در کردار خود مستقل باشد و خدا را هیچگونه دخالتی در آن نباشد. مرحوم مجلسی در بحارالانوار هشت قول در این باره از متکلمین و علما نقل میکند و بر هر یک ایرادی وارد می نماید و عاقبت خود وجه نهمی را برمیگزیند. محمدبن ابی عبداﷲ عن حسین بن محمدعن محمدبن یحیی... عن ابی عبداﷲ علیه السلام قال : لاجبر و لاتفویض ولکن امر بین امرین قال : قلت و ما امر بین امرین ؟ قال : مثل ذلک رجل رأیته علی معصیة فنهیته فلم ینته فترکته ففعل تلک المعصیة فلیس حیث لم یقبل منک فترکته کنت انت الذی امرته بالمعصیة. ( اصول کافی چ سیدجواد مصطفوی ج 1 ص 224 ). برای اطلاع بیشتر رجوع به بحارالانوار ملامحمدباقر مجلسی ج 3 ص 1 تا 25 چاپ سنگی و اصول کافی ج 1 ص 215 و حواشی آن چ کتابفروشی علمیه اسلامیه تهران و نیز رجوع به اختیار و جبر و تفویض شود.
فرهنگ فارسی
میان دو امر لا جبر و لا تفویض بل امر بین الامرین از روایات مستفیضی است که از ائمه علیهم السلام در باب اختیار وارد شده و جبر و تفویض یا قدر را رد کرده اند و بر بطلان آن استدلال فرموده و امر بین امرین را ثابت نموده اند و معنی اجمالی اینستکه انسان در افعال خود نه چنان مجبور و بی اختیار است که مانند ابزار دست کارگر باشد و از خود نیروی دفاع و امتناع نداشته باشد و نه چنان که در کردار خود مستقل باشد و خدا را هیچگونه دخالتی در آن نباشد .
