بیمگه

لغت نامه دهخدا

بیمگه. [ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) مخفف بیمگاه :
راهرو را بسیج ره شرطست
تیز راندن ز بیمگه شرطست.
نظامی.
و رجوع به بیمگاه شود.

پیشنهاد کاربران

بیم گاه
محل خطرناک
محل خطر
راه پر از خوف
راه خطرناک
راه رو را بسیچِ ره شرط است
تیز راندن ز بیمگه شرط است
✏ �نظامی�