بیماری تا پای مرگ ( دانمارکی: Sygdommen til Døden ) کتابی است که توسط فیلسوف دانمارکی سورن کی یرکگور در سال ۱۸۴۹ با نام مستعار آنتی - کلیماکوس نوشته شده است. این کتاب اثری از اگزیستانسیالیسم مسیحی است، این کتاب در مورد بحران وجودی است که کی یرکگور آن را با مفهوم گناه در مسیحیت یکی می داند و آن را «گناه ناامیدی» می نامد. والتر لوری نوشت که او مضامین موجود در «بیماری تا پای مرگ» را تکرار مضامین موجود در اثر قبلی کی یرکگور، ترس و لرز و حتی بیشتر با موضوعاتی که در «مفهوم اضطراب» مرتبط است، می داند. کی یرکگور از دو نام مستعار برای اهداف متضاد استفاده کرد: «یوهانس کلیماکوس» نشان می دهد که او یک مسیحی نیست، در حالی که «آنتی - کلیماکوس» نشان می دهد که او یک مسیحی خارق العاده است.
آنتی - کلیماکوس این کتاب را با اشاره به عبارتی در انجیل یوحنا، ۱۱:۴ معرفی می کند: «این بیماری تا سر حد مرگ نیست. » این عبارت در روایت یوحنا از داستان ایلعازر آمده است، که در آن عیسی مردی را از مردگان زنده می کند. با این حال، آنتی - کلیماکوس این سؤال را مطرح می کند: آیا این گفته هنوز درست نخواهد بود حتی اگر عیسی ایلعازار را که از مردگان بود، زنده نکرده باشد؟ در حالی که تصور انسان از مرگ این است که مرگ پایان زندگی است، تصور مسیحی از مرگ این است که این مرگ صرفاً توقفی در مسیر زندگی ابدی است و بنابراین هیچ ترسی از آن وجود ندارد. بلکه این ناتوانی در مردن است که باید از آن ترسید. به گفته آنتی کلیماکوس، «بیماری تا مرگ» واقعی، مرگ جسمانی نیست، بلکه ناامیدی است – نوعی مرگ روحانی، که از نپذیرفتن خود ناشی می شود.
به عقیده کی یرکگارد، اگر فردی خود را با خدا یا با برنامه خدا همسو نکند، «در ناامیدی» است. به این ترتیب او خود را از دست می دهد.
آنچه که کارل یاسپرس دربارهٔ فریدریش نیچه نوشت را می توان کاملاً برای «بیماری تا پای مرگ» ِ کی یرکگور به کار بست: «او به ما راهی را نشان نمی دهد، او ایمانی را تعلیم نمی دهد، او جایی برای ایستادن در اختیار ما نمی نهد. او به جای اینکه آرامش ببخشد، بی وقفه عذابمان می دهد، در هر کنج خلوتی پیدایمان می کند، و هرگونه پنهانکاری را ممنوع می گرداند. دقیقاً با غرق کردن ما در پوچی است که او می خواهد برای ما بیکرانگی فضا را بیافریند. دقیقاً با نشان دادن جهان بی انتها، می خواهد ما را در درکِ زمینی که از آن برخاستیم توانا سازد. »
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنتی - کلیماکوس این کتاب را با اشاره به عبارتی در انجیل یوحنا، ۱۱:۴ معرفی می کند: «این بیماری تا سر حد مرگ نیست. » این عبارت در روایت یوحنا از داستان ایلعازر آمده است، که در آن عیسی مردی را از مردگان زنده می کند. با این حال، آنتی - کلیماکوس این سؤال را مطرح می کند: آیا این گفته هنوز درست نخواهد بود حتی اگر عیسی ایلعازار را که از مردگان بود، زنده نکرده باشد؟ در حالی که تصور انسان از مرگ این است که مرگ پایان زندگی است، تصور مسیحی از مرگ این است که این مرگ صرفاً توقفی در مسیر زندگی ابدی است و بنابراین هیچ ترسی از آن وجود ندارد. بلکه این ناتوانی در مردن است که باید از آن ترسید. به گفته آنتی کلیماکوس، «بیماری تا مرگ» واقعی، مرگ جسمانی نیست، بلکه ناامیدی است – نوعی مرگ روحانی، که از نپذیرفتن خود ناشی می شود.
به عقیده کی یرکگارد، اگر فردی خود را با خدا یا با برنامه خدا همسو نکند، «در ناامیدی» است. به این ترتیب او خود را از دست می دهد.
آنچه که کارل یاسپرس دربارهٔ فریدریش نیچه نوشت را می توان کاملاً برای «بیماری تا پای مرگ» ِ کی یرکگور به کار بست: «او به ما راهی را نشان نمی دهد، او ایمانی را تعلیم نمی دهد، او جایی برای ایستادن در اختیار ما نمی نهد. او به جای اینکه آرامش ببخشد، بی وقفه عذابمان می دهد، در هر کنج خلوتی پیدایمان می کند، و هرگونه پنهانکاری را ممنوع می گرداند. دقیقاً با غرق کردن ما در پوچی است که او می خواهد برای ما بیکرانگی فضا را بیافریند. دقیقاً با نشان دادن جهان بی انتها، می خواهد ما را در درکِ زمینی که از آن برخاستیم توانا سازد. »
wiki: بیماری منتهی به مرگ