بیماری سرخ رگ های اکلیلی

بیماری سُرخ رگ های اِکْلیلی (coronary artery disease)
بیماری سُرخ رگ های اِکْلیلی
بیماری ای که در آن، تجمعات چربی ناشی از آترواسکلروز در سرخ رگ های اکلیلیِ خون رسان قلب انباشته می شود. در نتیجه، این رگ ها تنگ می شوند و جریان خون در آن ها کاهش می یابد. دیوارۀ این سرخ رگ ها ممکن است قبلاً سخت شده باشد (تصلّب شرایین). اگر نیاز قلب به اکسیژن افزایش یابد، مثلاً هنگام تمرین حرکات ورزشی، ممکن است خونی که سرخ رگ های تنگ شده به قلب می رسانند کافی نباشد و موجب آنژین شود. اگر جریان خون به بخشی از قلب قطع شود، مثلاً یکی از سرخ رگ ها براثر لخته شدن خون بسته شود (ترومبوز)، حملۀ قلبی اتفاق می افتد. نرسیدن اکسیژن به ماهیچۀ قلب صدمه می زند (انفارکتوس) و اگر بخش بزرگی از قلب آسیب ببیند، ممکن است حمله به مرگ منجر شود. بیماری سرخ رگ های اکلیلی معمولاً ارثی است و با مصرف سیگار، ورزش نکردن، و رژیم غذایی حاوی مقادیر زیاد چربی های اشباع شده، عمدتاً چربی های حیوانی که کلسترول خون را افزایش می دهند، تشدید می شود. این بیماری یکی از علل شایع مرگ در بسیاری از کشورهای صنعتی است و در مردان مسن شایع تر است. درمان آن عمل جراحی بای پس است. این بیماری مهم ترین علت مرگ زودرس در انگلستان است. برای درمان بیماری سرخ رگ های اکلیلی از روش های گوناگونی استفاده می کنند. مؤثرترین آن ها عمل جراحی بای پس یا عمل جراحی پیوند سرخ رگ اکلیلی است. در این روش درمانی، ناحیۀ تنگ شدۀ سرخ رگ را تعویض می کنند. در روش درمان آندوسکوپی، که به ترمیم داخل مجرای رگ های اکلیلی از راه پوست نیز معروف است، سوندی که در انتها بادکنکی دارد به درون رگ فرستاده می شود و با کمک آن تنگی رفع می شود. این روش ارزان تر و نسبت به عمل بای پس کمتر تهاجمی است، ولی حدود یک سوم بیماران بعد از شش ماه نیاز به عمل مجدد دارند.