بیماری ریه الکلی

بیماری ریه الکلی، به زبان انگلیسی Alcoholic Lung Disease بیماری ریوی است که در اثر مصرف زیاد الکل ایجاد می شود. اصطلاح «بیماری ریه الکلی» یک تشخیص پزشکی مورد قبول عام نیست و «ارتباط بین سوء مصرف الکل و آسیب حاد ریه، حتی توسط محققان ریه نیز عموماً شناخته نشده است». [ ۱]
نوشیدن طولانی مدت الکل، عملکردهای سلول های حیاتی متعددی را در ریه مختل می کند. این اختلالات سلولی منجر به افزایش آسیب پذیری نسبت به عوارض جدی ناشی از بیماری های ریوی می شود که از قبل وجود داشته اند. تحقیقات اخیر بیماری ریه الکلی را قابل مقایسه با بیماری کبدی در مرگ و میر ناشی از الکل عنوان می کند. [ ۱] افراد الکلی بیشتر در معرض ابتلا به سندرم زجر حاد تنفسی ( ARDS ) هستند و در مقایسه با غیر الکلی ها میزان مرگ و میر بیشتری ناشی از ARDS را تجربه می کنند.
الکلیسم می تواند پس از وارد آمدن ضربهٔ شدید به ریه یا دستگاه تنفس، ریه را مستعد ابتلا به عفونت کند. این موضوع باعث افزایش خطر آسپیراسیون ریوی شیره معده، خطر رشد میکروب ها از قسمت فوقانی گلو، خطر کاهش پاکسازیباکتریای های بیماری زا توسط مخاط و خطر ایجاد اختلال در قوهٔ دفاع ریوی می شود. این افزایش تجمع ارگانیسم های بیماری زا، همراه با اثرات مسمومیت حاد الکل به همراه کاهش رفلکس حلقی و سرفه، منجر به ذات الریه شدید و مکرر ناشی از باکتری های گرم - منفی می شود. نقص در عملکرد ساز و کارهای پاکسازی مجاری هوایی فوقانی در بیماران الکلی کاملاً شناخته شده است.
ذات الریه نوعی عفونت حاد تنفسی است که بر پارانشیم ریه و اکسیژن رسانی تأثیر می گذارد. چنانچه بیمار مبتلا به ذات الریه فردی الکلی و ملزم به بستری در بخش مراقبت های ویژه ( ICU ) باشد، احتمال مرگ او از ۵۰٪ فراتر می رود. طبق Kershaw , C ۲۰۰۸ صفحه ۱، «در سال ۲۰۰۱، ذات الریه ششمین علت شایع مرگ و میر در ایالات متحده بود».
اعتیاد به الکل میزان مرگ و میر ناشی از ذات الریه را به دلیل لکوپنی، یعنی کاهش تعداد گلبول های سفید خون که خود منجر به عفونت وخیم تری می شود، افزایش می دهد؛ زیرا گلبول های سفید خون به مبارزه با عفونت باکتریایی کمک می کنند، بنا بر این تعداد کمتر آنها منجر به واکنش ایمنی کمتری می شود. [ ۲] الکلی ها در معرض خطر ابتلا به عفونت با باکتری های گرم - منفی یا انتشار باکتری در خون هستند. [ ۳]