بیماری حرکت ( انگلیسی: Motion sickness ) به دلیل ناسازگاری حرکت خود شخص با حرکت موردانتظار مغز رخ می دهد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] علائم آن معمولاً شامل حالت تهوع، استفراغ، عرق سرد، سردرد، سرگیجه، گیجی، از دست دادن اشتها و افزایش ترشح بزاق می شود. [ ۱] [ ۴] عوارضی از این بیماری که به ندرت رخ می دهد ممکن است شامل کم آبی بدن، مشکلات الکترولیت یا پارگی تحتانی مری باشد. [ ۲]
در این بیماری سیستم تعادلی گوش داخلی دچار تغییر می شود و عدم تطابق سیستم تعادلی گوش داخلی باعث ایجاد اقسام حفظ تعادلی بدن می شود. سرگیجه، تهوع و استفراغ و خستگی از نشانه های این بیماری حرکتی محسوب می شود. [ ۵] [ ۶] داروهایی مانند دیمن هیدرینات، سیناریزین و هیوسین در درمان این بیماری بکار می روند.
تقریباً هر انسانی مستعد بیماری حرکت است. به صورت عمومی، جمعیت را می توان به سه بخش تقسیم نمود، یک سوم که بسیار مستعد بیماری حرکت هستند، یک سوم که تنها در شرایط موجی دریا پاسخ می دهند و یک سوم تنها در شرایط انتهایی و بسیار شدید، دچار بیماری حرکت می شوند. هر چند هر فردی با داشتن سیستم کارآمد طبیعی حلزون گوش، مستعد این بیماری است ولی افرادی که کاملاً ناشنوا بوده و سیستم حلزونی گوش آن ها پاسخ نمی دهد، ایمن هستند.
غواصان در دو شرایط دچار دریازدگی می شوند؛ نخست زمانی که در قایق هستند و به سوی مکان غوص می روند و دوم زمانی که در آب هستند و به ویژه اگر به قایق متصل باشند ( برای مثال در هنگام برداشت فشار ) این بیماری در حالت های جدی باعث آسیب زدن به دستگاه عصبی می شود و هر حمله حدوداً یک ساعت الی دو ساعت طول می کشد
معمولاً اولین نشانة بیماری حرکت، رنگ پریدگی است. گهگاهی نیز این نشانه با سیمای برافروختگی، پیشگام می گردد. این نشانه با خمیازه کشیدن، بی قراری و عرق سرد که اغلب بر روی پیشانی و لب بالا دیده می شود ادامه می یابد. بی حالی، تهوع و استفراغ به سوی خستگی مفرط ( prostration ) ، دی هیدراسیون و اختلالات اسید و باز و الکترولیتی ادامه می یابد. هنگام سیر در این روند، اغلب افت و خیزی در علائم، به ویژه پیش از وقوع قطعی استفراغ مشاهده می گردد.
احتمال ایجاد مقاومت نسبت به حرکت خاصی وجود دارد و فرد ممکن است تحت شرایط خاص، نسبت به آن حرکت ایمن شود. امّا چنانچه، تغییری در وضعیت یا ماهیت حرکت روی دهد، فرد دوباره مستعد می شود. برخورد مداوم با شرایط ثابت، تولید مقاومت به مدت دو تا سه روز می کند. البته این حالت می تواند در شرایط کوتاه تر که به صورت ممتد باشد نیز روی دهد. یک وضعیت عادتی سیستم اعصاب مرکزی نیز روی می دهد؛ به این صورت که بعد از اینکه حرکت متوقف می شود، فرد احساس می کند هنوز در حالت نوسان گهواره ای، با همان فرکانس تکان های کشتی، قرار دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این بیماری سیستم تعادلی گوش داخلی دچار تغییر می شود و عدم تطابق سیستم تعادلی گوش داخلی باعث ایجاد اقسام حفظ تعادلی بدن می شود. سرگیجه، تهوع و استفراغ و خستگی از نشانه های این بیماری حرکتی محسوب می شود. [ ۵] [ ۶] داروهایی مانند دیمن هیدرینات، سیناریزین و هیوسین در درمان این بیماری بکار می روند.
تقریباً هر انسانی مستعد بیماری حرکت است. به صورت عمومی، جمعیت را می توان به سه بخش تقسیم نمود، یک سوم که بسیار مستعد بیماری حرکت هستند، یک سوم که تنها در شرایط موجی دریا پاسخ می دهند و یک سوم تنها در شرایط انتهایی و بسیار شدید، دچار بیماری حرکت می شوند. هر چند هر فردی با داشتن سیستم کارآمد طبیعی حلزون گوش، مستعد این بیماری است ولی افرادی که کاملاً ناشنوا بوده و سیستم حلزونی گوش آن ها پاسخ نمی دهد، ایمن هستند.
غواصان در دو شرایط دچار دریازدگی می شوند؛ نخست زمانی که در قایق هستند و به سوی مکان غوص می روند و دوم زمانی که در آب هستند و به ویژه اگر به قایق متصل باشند ( برای مثال در هنگام برداشت فشار ) این بیماری در حالت های جدی باعث آسیب زدن به دستگاه عصبی می شود و هر حمله حدوداً یک ساعت الی دو ساعت طول می کشد
معمولاً اولین نشانة بیماری حرکت، رنگ پریدگی است. گهگاهی نیز این نشانه با سیمای برافروختگی، پیشگام می گردد. این نشانه با خمیازه کشیدن، بی قراری و عرق سرد که اغلب بر روی پیشانی و لب بالا دیده می شود ادامه می یابد. بی حالی، تهوع و استفراغ به سوی خستگی مفرط ( prostration ) ، دی هیدراسیون و اختلالات اسید و باز و الکترولیتی ادامه می یابد. هنگام سیر در این روند، اغلب افت و خیزی در علائم، به ویژه پیش از وقوع قطعی استفراغ مشاهده می گردد.
احتمال ایجاد مقاومت نسبت به حرکت خاصی وجود دارد و فرد ممکن است تحت شرایط خاص، نسبت به آن حرکت ایمن شود. امّا چنانچه، تغییری در وضعیت یا ماهیت حرکت روی دهد، فرد دوباره مستعد می شود. برخورد مداوم با شرایط ثابت، تولید مقاومت به مدت دو تا سه روز می کند. البته این حالت می تواند در شرایط کوتاه تر که به صورت ممتد باشد نیز روی دهد. یک وضعیت عادتی سیستم اعصاب مرکزی نیز روی می دهد؛ به این صورت که بعد از اینکه حرکت متوقف می شود، فرد احساس می کند هنوز در حالت نوسان گهواره ای، با همان فرکانس تکان های کشتی، قرار دارد.
wiki: بیماری حرکت