بیمارستان دکتر شریعتی (تهران). بیمارستان دکتر شریعتی از جمله بیمارستان های عمومی مجهز در تهران است. این بیمارستان در آذرماه سال ۱۳۵۲ با نام «بیمارستان داریوش کبیر» در زمینی به مساحت ۷۲٬۰۰۰ مترمربع تأسیس گردید. این بیمارستان دارای ۸۵۷ تخت ثابت است که ۵۹۹ عدد از آن ها فعال هستند. تعداد اعضای هیئت علمی ۱۰۵ نفر و تعداد پرسنل پرستاری ۴۷۵ نفر است. تعداد مراجعین سرپایی و بستری بیمارستان سالیانه حدود ۱۳۶۰۰۰ نفر است.
نخستین و قدیمی ترین بخش بیمارستان شریعتی بنای مرکز پزشکی هسته ای مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای فعلی است که در سال ۱۳۴۴ به همت صادق نظام مافی ( متخصص داخلی، فوق تخصص غدد و استاد دانشگاه تهران ) ازمحل ثلث ابراهیم قره گزلو ساخته شد و در سال ۱۳۴۷ با ریاست نظام مافی شروع به کار کرد. در سال ۱۳۴۹ ساختمان اصلی بیمارستان شریعتی در کنار مرکز پزشکی هسته ای بنا شد. این مرکز ابتدا قرار بود بیمارستان روانی روزبه باشد، اما در تفکیک بندی دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۲ مرکزپزشکی داریوش کبیر نام گرفت. در آن سال بیمارستان ها به ۳ مرکز پزشکی تقسیم شده بودند:[ ۱]
• مرکز پزشکی پهلوی ( مجتمع بیمارستان امام خمینی تهران فعلی با بیمارستان های کمک شماره ۳ و پهلوی )
• مرکز پزشکی رازی ( با بیمارستان سینا، بیمارستان امیراعلم و بیمارستان فارابی )
• مرکزپزشکی داریوش ( بیمارستان شریعتی فعلی )
بدین ترتیب مرکزپزشکی داریوش ( بیمارستان شریعتی ) در سال ۱۳۵۲ به عنوان یک بیمارستان جنرال ( عمومی ) به ریاست پروفسور عاملی، جراح مغز و اعصاب و معاونت فریدون دواچی ( فوق تخصص روماتولوژی ) و با همکاری چند تن دیگر از استادان مجرب دانشگاه تهران شروع به کار کرد. بخش ها ی قلب، ریه، کلیه، گوارش، روماتولوژی، غدد، اعصاب، خون، جراحی عمومی، جراحی اعصاب، جراحی کلیه و مجاری ادراری، جراحی زنان و زایمان، ارتوپدی و جراحی فک که وابسته به بخش ارتوپدی بود از نخستین بخش های این بیمارستان بود. استخدام کادر آموزشی و فوق تخصص هر بخش ( با این شرط که در شورای گروه امتیاز کافی کسب کند ) از سوی استادان هر بخش تعیین می شد. با خرید کتاب های مرجع برای کتابخانه و تجهیزات آزمایشگاهی این واحدها نیز آماده بهره برداری بودند. بخش رادیولوژی به نخستین دستگاه CT اسکن مجهز و به همت حدیدی دستگاه سونوگرافی خریداری شد. واحدهای پشتیبانی از جمله امور مالی و ادرای، سمعی و بصری، کتابخانه، آزمایشگاه، کارگزینی و خدمات با تعیین مسئول شروع به کار کردند، دو نفر تکنسین و چند نفر عکاس هم جهت آموزش به دانشگاه تهران و دانشکده بهداشت فرستاده شدند چند روز قبل از افتتاح رسمی اتاق مدیران و منشی ها نیز تجهیز و تابلوی اتاق ها نصب شد. سرانجام در ۲۳ آذر ۱۳۵۳ مرکز پزشکی داریوش ( بیمارستان شریعتی ) به طور رسمی گشایش یافت. در این مراسم تعدادی از سران کشور، یحیی عدل - که در آن زمان رئیس گروه جراحی بیمارستان بود – به همراه انوشیروان هدایت ، کمالیان و نواب و غفورزاده حضور داشتند. پس از مراسم، شرکت کنندگان از واحدهای مختلف مرکز بازدید کردند. در این مراسم، «مرکز پزشکی داریوش» دراختیار دانشگاه تهران قرار گرفت. مدتی بعد دانشگاه تهران تربیت دانشجویان پزشکی را نیز به بیمارستان ها واگذار کرد از این رو نام مرکز به دانشکده پزشکی داریوش تغییر کرد. سالانه ۵۰ دانشجوی پزشکی کلاس های دوره علوم پایه و بالینی خود را در این مرکز می گذراندند. در همین مرکز دانشجویان پرستاری نیز تربیت می شدند. ساختمانی که هم اکنون درمانگاه سرپایی بیمارستان است ، خوابگاه و کلاس های درس این دانشجویان بود.
نخستین و قدیمی ترین بخش بیمارستان شریعتی بنای مرکز پزشکی هسته ای مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای فعلی است که در سال ۱۳۴۴ به همت صادق نظام مافی ( متخصص داخلی، فوق تخصص غدد و استاد دانشگاه تهران ) ازمحل ثلث ابراهیم قره گزلو ساخته شد و در سال ۱۳۴۷ با ریاست نظام مافی شروع به کار کرد. در سال ۱۳۴۹ ساختمان اصلی بیمارستان شریعتی در کنار مرکز پزشکی هسته ای بنا شد. این مرکز ابتدا قرار بود بیمارستان روانی روزبه باشد، اما در تفکیک بندی دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۲ مرکزپزشکی داریوش کبیر نام گرفت. در آن سال بیمارستان ها به ۳ مرکز پزشکی تقسیم شده بودند:[ ۱]
• مرکز پزشکی پهلوی ( مجتمع بیمارستان امام خمینی تهران فعلی با بیمارستان های کمک شماره ۳ و پهلوی )
• مرکز پزشکی رازی ( با بیمارستان سینا، بیمارستان امیراعلم و بیمارستان فارابی )
• مرکزپزشکی داریوش ( بیمارستان شریعتی فعلی )
بدین ترتیب مرکزپزشکی داریوش ( بیمارستان شریعتی ) در سال ۱۳۵۲ به عنوان یک بیمارستان جنرال ( عمومی ) به ریاست پروفسور عاملی، جراح مغز و اعصاب و معاونت فریدون دواچی ( فوق تخصص روماتولوژی ) و با همکاری چند تن دیگر از استادان مجرب دانشگاه تهران شروع به کار کرد. بخش ها ی قلب، ریه، کلیه، گوارش، روماتولوژی، غدد، اعصاب، خون، جراحی عمومی، جراحی اعصاب، جراحی کلیه و مجاری ادراری، جراحی زنان و زایمان، ارتوپدی و جراحی فک که وابسته به بخش ارتوپدی بود از نخستین بخش های این بیمارستان بود. استخدام کادر آموزشی و فوق تخصص هر بخش ( با این شرط که در شورای گروه امتیاز کافی کسب کند ) از سوی استادان هر بخش تعیین می شد. با خرید کتاب های مرجع برای کتابخانه و تجهیزات آزمایشگاهی این واحدها نیز آماده بهره برداری بودند. بخش رادیولوژی به نخستین دستگاه CT اسکن مجهز و به همت حدیدی دستگاه سونوگرافی خریداری شد. واحدهای پشتیبانی از جمله امور مالی و ادرای، سمعی و بصری، کتابخانه، آزمایشگاه، کارگزینی و خدمات با تعیین مسئول شروع به کار کردند، دو نفر تکنسین و چند نفر عکاس هم جهت آموزش به دانشگاه تهران و دانشکده بهداشت فرستاده شدند چند روز قبل از افتتاح رسمی اتاق مدیران و منشی ها نیز تجهیز و تابلوی اتاق ها نصب شد. سرانجام در ۲۳ آذر ۱۳۵۳ مرکز پزشکی داریوش ( بیمارستان شریعتی ) به طور رسمی گشایش یافت. در این مراسم تعدادی از سران کشور، یحیی عدل - که در آن زمان رئیس گروه جراحی بیمارستان بود – به همراه انوشیروان هدایت ، کمالیان و نواب و غفورزاده حضور داشتند. پس از مراسم، شرکت کنندگان از واحدهای مختلف مرکز بازدید کردند. در این مراسم، «مرکز پزشکی داریوش» دراختیار دانشگاه تهران قرار گرفت. مدتی بعد دانشگاه تهران تربیت دانشجویان پزشکی را نیز به بیمارستان ها واگذار کرد از این رو نام مرکز به دانشکده پزشکی داریوش تغییر کرد. سالانه ۵۰ دانشجوی پزشکی کلاس های دوره علوم پایه و بالینی خود را در این مرکز می گذراندند. در همین مرکز دانشجویان پرستاری نیز تربیت می شدند. ساختمانی که هم اکنون درمانگاه سرپایی بیمارستان است ، خوابگاه و کلاس های درس این دانشجویان بود.
بیمارستان دکتر شریعتی (فسا). بیمارستان دکتر شریعتی بیمارستانی است آموزشی درمانی واقع در شهر فسا، استان فارس وابسته به دانشگاه علوم پزشکی فسا با ظرفیت ۲۵ تخت در سال ۱۳۵۲ افتتاح شد و به تدریج توسعه یافته است. با افتتاح بخش همودیالیز رحمت در مهر ۱۴۰۲ هم اکنون تعداد تخت های بیمارستان به ۱۴۴ تخت افزایش یافت. [ ۳] [ ۱] [ ۲] [ ۴] بخش های بستری موجود در این بیمارستان عبارتند از: عفونی، نورولوژی، اعصاب و روان، اورژانس، همودیالیز و آنکولوژی[ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف