بیقه

لغت نامه دهخدا

( بیقة ) بیقة. [ ق َ ] ( ع اِ ) دانه ای است سبز کلانتر از کرسنه نان و طبیخ آن را میخورند و آن را مقشر کرده به گاوان دهند و گاوان را چاق و فربه کند. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

دانه ی است سبز کلانتر از کرسنه نان و طبیخ آن را میخورند و آنرا مقشر کرده به گاوان دهد و گاوان را چاق و فربه کند .

پیشنهاد کاربران

بپرس