بیغه

لغت نامه دهخدا

بیغه. [غ َ / غ ِ ] ( اِ ) هیزم و چوب سوختن. ( ناظم الاطباء ).

بیغه. [ غ َ / غ ِ ] ( اِخ ) نام شهر باغة به اندلس در تداول عامه. رجوع به باغة شود.

فرهنگ فارسی

نام شهر باغه به اندلس در تداول عامه .

پیشنهاد کاربران

بپرس