بیعگه

لغت نامه دهخدا

بیعگه. [ ب َ / ب ِ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) ( از: بیع + گه ، مخفف گاه ) مخفف بیعگاه. جای بیع و شرا. ( از آنندراج ) :
بیعگه غم دل خاقانی است
زآن کند اندوه در او کاروان.
خاقانی.
آنرا که قبول تو خریدار نباشد
در بیعگه هیچ دلش بار نباشد.
نظیری ( دیوان چ مصفا ص 142 ).

فرهنگ فارسی

مخفف بیعگاه . جای بیع و شرا

پیشنهاد کاربران

بپرس