بیعگاه. [ ب َ / ب ِ ] ( اِ مرکب ) ( از: بیع +گاه ) بیعگه. جای بیع و شرا. ( آنندراج ) : در بیعگاه دهر به بادی بداد عمردر قمره زمانه به خاکی بباخت بخت.خاقانی.
