بیعت شکستن. [ ب َ / ب ِ ع َ ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) نقض کردن بیعت. برگشتن از بیعت : از ملکان ، عهد تو هرکه شکست از نخست مذهب باطل گرفت بیعت داور شکست.
انوری.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) پیمان شکستنبر هم زدن قرار داد
فرهنگ معین
( ~. شِ کَ تَ ) [ ع - فا. ] (مص م . ) پیمان شکستن ، بر هم زدن قرارداد.
