بیعت رفتن. [ ب َ / ب ِ ع َ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) بسته شدن بیعت. بیعت بستن و بیعت کردن. ( آنندراج ) : نسبتی دارد همانا زلف او با چشم من بیعتی رفته ست گویا هر دو را با یکدگر.معزی نیشابوری.