بیع موقت

[ویکی فقه] بیع موقّت فروختن کالا تا زمانی محدود است.
مراد از بیع موقّت فروختن چیزی تا مدّتی معین ـ مثلا یک سال ـ است؛ به گونه ای که پس از آن، هریک از ثمن و مثمن به طور قهری و بدون نیاز به انشای جدید به مالک نخست باز می گردد. از این عنوان در باب تجارت سخن رفته است.
حکم بیع موقت
بیع موقّت باطل است.