بیضه افکندن. [ ب َ / ب ِ ض َ / ض ِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) تخم نهادن. انداختن بیضه. || کنایه از ترسیدن و زهره باختن. ( از غیاث ). زهره باختن. غایت ترس و بیم خوردن. ( از آنندراج ) : تا کرده ز دست و پنجه اش یادافکند ز بیم بیضه فولاد.محسن تأثیر.
