بیشه ستان. [ ش َ / ش ِ س ِ / شِس ْ ] ( اِ مرکب ) ( از: بیشه + ستان ، پسوند مکان ، همچون گلستان و ترکستان و جز اینها ) بیشه سار. آنجا که بیشه بود. جای بابیشه : گوهرذوالفقار او گرنه علی است چون کندبیشه ستان رزم را آتشی و غضنفری.خاقانی. || ( نف مرکب ) ستاننده بیشه : بیشه ستان بتیرها ایمن از آتش سنان شیردلان ز نیزه ها بیشه فزای معرکه.خاقانی.