بیش فعالی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه آزاد فارسی
بیش فَعّالی (hyperactivity)
(یا: اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی) اصطلاحی در روان پزشکی و روان شناسی، اختلالی مربوط به دورۀ کودکی با علایمی چون بی قراری، نداشتن تمرکز، پرحرکتی و اختلال در کنترل تکانه. شخص بیش فعال در مدرسه، کار، دوستی، و زندگی خانوادگی دچار مشکل می شود. برخلاف نظریه های گذشته که قند رژیم غذایی یا طرز تربیت کودک را عامل بروز بیش فعالی می دانستند، تحقیقات اخیر راسل بارکلی نشان می دهد که این اختلال اغلب موروثی است. شیوع بیش فعالی در سه تا پنج درصد کودکان دبستانی است و در پسرها دست کم چهار برابر دخترهاست و با متیل فنیدیت (ریتالین) درمان می شود. از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶، مصرف این دارو در امریکا ۵۰ درصد افزایش یافت. عوارض آن معمولاً با افزایش سن کاهش می یابد، ولی حدوداً در ۲ درصد از مبتلایان تا بزرگسالی نیز ادامه دارد. از آن جا که بیشتر کودکانْ سر به هوا و پرجنب وجوش اند، تشخیص بیش فعالی در آنان دشوار است؛ از این رو، متخصصان برای تشخیص آن از دستورالعمل هایی استفاده می کنند. برای مثال نشانه های آن باید پیش از ۷سالگی بروز یافته و شش ماه دوام داشته باشد. دیگر این که این علایم دست کم در دو محیط، مدرسه و خانه، مشاهده شود. کودکِ بیش فعال معمولاً زود از درس خسته می شود، نمی تواند آرام بنشیند، به هر چیزی دست می زند، فکر نکرده عمل می کند و ناغافل به وسط خیابان می دود. یک چهارم کودکان بیش فعال پس از بلوغ در گروه بیماران دارای اختلال شخصیتی ضد اجتماعی قرار می گیرند.
(یا: اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی) اصطلاحی در روان پزشکی و روان شناسی، اختلالی مربوط به دورۀ کودکی با علایمی چون بی قراری، نداشتن تمرکز، پرحرکتی و اختلال در کنترل تکانه. شخص بیش فعال در مدرسه، کار، دوستی، و زندگی خانوادگی دچار مشکل می شود. برخلاف نظریه های گذشته که قند رژیم غذایی یا طرز تربیت کودک را عامل بروز بیش فعالی می دانستند، تحقیقات اخیر راسل بارکلی نشان می دهد که این اختلال اغلب موروثی است. شیوع بیش فعالی در سه تا پنج درصد کودکان دبستانی است و در پسرها دست کم چهار برابر دخترهاست و با متیل فنیدیت (ریتالین) درمان می شود. از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶، مصرف این دارو در امریکا ۵۰ درصد افزایش یافت. عوارض آن معمولاً با افزایش سن کاهش می یابد، ولی حدوداً در ۲ درصد از مبتلایان تا بزرگسالی نیز ادامه دارد. از آن جا که بیشتر کودکانْ سر به هوا و پرجنب وجوش اند، تشخیص بیش فعالی در آنان دشوار است؛ از این رو، متخصصان برای تشخیص آن از دستورالعمل هایی استفاده می کنند. برای مثال نشانه های آن باید پیش از ۷سالگی بروز یافته و شش ماه دوام داشته باشد. دیگر این که این علایم دست کم در دو محیط، مدرسه و خانه، مشاهده شود. کودکِ بیش فعال معمولاً زود از درس خسته می شود، نمی تواند آرام بنشیند، به هر چیزی دست می زند، فکر نکرده عمل می کند و ناغافل به وسط خیابان می دود. یک چهارم کودکان بیش فعال پس از بلوغ در گروه بیماران دارای اختلال شخصیتی ضد اجتماعی قرار می گیرند.
wikijoo: بیش_فعالی
پیشنهاد کاربران
اطلاعات درج شده در بخش دانشنامه آزاد فارسی ( ویکی جو ) سر تا سر غلط است و مربوط به باور های غلط سه تا چهار دهه ی قبل است و پایه و اساس علمی ندارد!
بیش فعالی بیماری کودکان نیست! با افزایش سن درمان نمیشود بلکه شخص قدرت مخفی کردن بیشتر علایم خود را با بیشتر شدن سن و تجربه به دست می آورد.
... [مشاهده متن کامل]
نتیجه ی بررسی تحقیقات محققان نشان می دهد که بیش فعالی یا ADHD عدم قابلیت کنترل مناسب هورمون دوپامین توسط مغز است
بیماری بیش فعالی بزرگسالان در صورت عدم کنترل با دارو بسیار مخرب است و در بسیاری از موارد به شکست اجتماعی و افسردگی منجر می شود.
تحقیقات جدید حاکی از این است که بیش فعالی بزرگسالان انجام ورزش های هوازی مانند ورزش دو و یا پیاده روی طولانی در کنترل بیش فعالی در بزرگسالان موثر است.
تحقیقات دیگر نشان داده است که نیکوتین در دخانیات گاهی علائم بیش فعالی بزرگسالان را کاهش میدهد و از این رو بسیاری از بزرگسالان که از سنین کم به مصرف سنگین دخانیات روی آورده اند تا قبل از ترک آن در بزرگسالی متوجه علائم بیش فعالی در خود نمی شوند.
متاسفانه رشته ی روانشناسی و روان پزشکی در ایران تابع علم و دانش روز دنیا نیست و هنوز برخی باور های غلط که دهه ها است منسوخ شده را تدریس و به آن استناد می کنند.
بیش فعالی بیماری کودکان نیست! با افزایش سن درمان نمیشود بلکه شخص قدرت مخفی کردن بیشتر علایم خود را با بیشتر شدن سن و تجربه به دست می آورد.
... [مشاهده متن کامل]
نتیجه ی بررسی تحقیقات محققان نشان می دهد که بیش فعالی یا ADHD عدم قابلیت کنترل مناسب هورمون دوپامین توسط مغز است
بیماری بیش فعالی بزرگسالان در صورت عدم کنترل با دارو بسیار مخرب است و در بسیاری از موارد به شکست اجتماعی و افسردگی منجر می شود.
تحقیقات جدید حاکی از این است که بیش فعالی بزرگسالان انجام ورزش های هوازی مانند ورزش دو و یا پیاده روی طولانی در کنترل بیش فعالی در بزرگسالان موثر است.
تحقیقات دیگر نشان داده است که نیکوتین در دخانیات گاهی علائم بیش فعالی بزرگسالان را کاهش میدهد و از این رو بسیاری از بزرگسالان که از سنین کم به مصرف سنگین دخانیات روی آورده اند تا قبل از ترک آن در بزرگسالی متوجه علائم بیش فعالی در خود نمی شوند.
متاسفانه رشته ی روانشناسی و روان پزشکی در ایران تابع علم و دانش روز دنیا نیست و هنوز برخی باور های غلط که دهه ها است منسوخ شده را تدریس و به آن استناد می کنند.