بیسودن

لغت نامه دهخدا

بیسودن. [ دَ ] ( مص ) بمعنی سودن. ( از جهانگیری ). لمس کردن. دریافتن :
بخاک وادی آن چهره ای که آبله کرد
بآستین حریر ارچه نرم بیسودی.
سوزنی.
کوه بیسود زخم تیرش گفت
صاعقه است این نه شیر واغوثا.
ابوالفرج رونی.
اما این کلمه دگرگون شده ببسودن است. رجوع به ببسودن و سودن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس