بیس بال

بِیْس بال (baseball)
بِیْس بال
بِیْس بال
بازی ملی امریکا. در تابستان برگزار می شود و در قرن ۱۹ از بازی انگلیسی راندرز گرفته شده است. وسایل این بازی توپ و یک چوب استوانه ای شکل با دستۀ باریک و سرِپهن است. بیس بال بین دو تیم نُه نفره و در زمینی به شکل لوزی انجام می گیرد که هر گوشۀ آن یک خانه یا پایگاه دارد. بازیکنان با چوب بیس بال به توپ ضربه می زنند و تلاش می کنند با دور زدن پایگاه ها در مسیر دایره ای شکل، امتیاز کسب کنند. قوانین بازی: هر بازی نُه دور دارد و هر دور به دو نیمه تقسیم می شود. در هر نیمه به نوبت یکی از دو تیم توپ زنی می کند و تیم دیگر در زمین مستقر می شود تا توپ را به سوی بازیکن توپ زن پرتاب کند، توپ گیر آن را بگیرد و به پایگاه برساند. بازیکن توپ زن جلوی بازیکن توپ گیر و رودرروی توپ انداز قرار می گیرد. توپ انداز بازیکنی است که توپ را به سوی بازیکن توپ گیر پرتاب می کند که در پایگاه یا خانه ایستاده است. بازیکن مهاجم می کوشد با دویدن به سوی پایگاه ها توپ را به خانۀ مقصد برساند. توپ زن ها با ترتیب معینی در بازی حضور می یابند. پشت بازیکن توپ گیر یک داور ایستاده است. بازی های اصلی لیگ چهار داور دارد که در چهار نقطه می ایستند. در ۱۹۰۳ نخستین مسابقات جهانی بین برندگان دو لیگ اصلی حرفه ای امریکا یعنی لیگ ملی و لیگ امریکا برگزار شد. زمین بازی بیس بال به شکل لوزی و مساحت آن۲۷.۴۵ متر مربع است. با مرز محوطۀ بازی که با تور سیمی یا مانند آن محصور شده است حداقل۷۶.۲ متر فاصله دارد. پایگاه ها در هریک از گوشه های زمین لوزی شکل واقع شده اند.تاریخچه. پیش از ۱۸۳۹ نوعی بازی بیس بال در امریکا و انگلستان رایج بود. در ژوئن ۱۸۴۶ بازی بیس بال امروزی برای نخستین بار در نیوجرسی امریکا برگزار شد. موزۀ ملی بیس بال در نیویورک واقع است. در ۱۹۳۶ کنفدراسیون بین المللی بیس بال با عضویت هفده کشور تشکیل شد. درحال حاضر بیش از ۴۰ کشور عضو آنند. در ۱۹۵۳ فدراسیون بیس بال اروپا تشکیل و یک سال بعد نخستین مسابقات قهرمانی اروپا برگزار شد. همچنین یک جام اروپایی سالانه میان قهرمان باشگاه های کشورهای عضو برگزار می شود. انگلستان نخستین کشور اروپایی بود که از ۱۸۹۰ بازی بیس بال در آن رایج شد و پیش از جنگ جهانی دوم لیگ های حرفه ای برگزار کرد.