بیزه، ژُرژ (۱۸۳۸ـ۱۸۷۵)(Bizet, Georges)
آهنگ ساز فرانسوی اپرا. ازجمله آثار اوست: صیادان مروارید (۱۸۶۳، اجرا در تئاتر لیریک) و دختر زیبای اهل پِرت (۱۸۶۶)؛ همچنین اوورتور کنسرتی میهن و موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ دختر آرلِزیَن (۱۸۷۲، اجرا در تئاتر وودویل) نوشتۀ آلفونس دوده، که معیار فرم دو سوییتی برای ارکستر شده است . شاهکار اپرایی او، کارمن ، چند ماه پیش از مرگش به اجرا درآمد. شهرت او در گرو همین اثر است که براساس داستانی از مریمه ساخته شد. بیزه در نزدیکی پاریس به دنیا آمد. پدرش ، که معلم آواز بود، نخستین درس های موسیقی را به او داد و در ۹سالگی ، با استعداد بی نظیری که از خود نشان داده بود، در کنسرواتوار پاریس پذیرفته شد و از مارمونتِل تعلیم پیانو، از فرانسوآ بنوآ (۱۷۹۴ـ۱۸۷۸) تعلیم ارگ ، و از پیِر ژوزف گیوم زیمرمَن (۱۷۸۵ـ۱۸۵۳) تعلیم آهنگ سازی گرفت . در ۱۸۵۳ که زیمرمَن درگذشت ، بیزه شاگرد ژاک آلِوی، شد که پیش از آن یک جایزۀ نخست در نوازندگی پیانو نیز نصیبش شده بود. سمفونی دو ماژور ۱۸۵۵ او از سایر آثار اولیه اش کمتر شهرت دارد، و از زیباترین قطعه هایی است که یک نوجوان آن را نوشته است؛ با این حال پارتیتور این اثر تا ۱۹۳۵ به اجرا درنیامد. در ۱۸۵۷ بیزه برندۀ جایزۀ رم شد، اما پیش از آن که به رم برود جایزه ای برای ساختن یک اپرت با نام دکتر معجزه گر (۱۸۵۷) با حمایت اُفنباخ به دست آورد. بیزه با شارل لوکوک همراه شد، که آهنگش متناوباً همراه با ساختۀ خود او در تئاتر دِ بوف پاریزیَن به اجرا درآمد. بیزه در رم تعدادی آهنگ ساخت و پس از بازگشت به پاریس در ۱۸۶۰ صحنۀ اپرا را در اختیار خود گرفت؛ هرچند اپرا کمیک اپرای تک پرده ای او، گیزلا دو له میر، را پذیرفت ، بیزه آن را پنهان کرد و بعدها ازبین برد. ایوان مخوف، که در ۱۸۶۵ نوشته شد، و می گفتند خودش آن را سوزانده است ، در ۱۹۴۴ بازسازی شد و در قلعۀ مورینگِن، وورتمبرگ ، آلمان ، به اجرا درآمد. در ۱۸۶۹ ژول پادِلو، رهبر ارکستر، نخستین سفارش با یک اثر ارکستری ، خاطره های رم را به او داد، که خود بعدها عنوان آن را به روما تغییر داد. در همان سال بیزه با ژنویو آلوی ازدواج کرد. بیزه آشکارا از گونو تأثیر پذیرفته بود، اما از سرمشق خود بسیار فراتر رفت . به یک معنا، شهرت او در گرو کارمن، اثر بسیار محبوبش ، ماند.
آهنگ ساز فرانسوی اپرا. ازجمله آثار اوست: صیادان مروارید (۱۸۶۳، اجرا در تئاتر لیریک) و دختر زیبای اهل پِرت (۱۸۶۶)؛ همچنین اوورتور کنسرتی میهن و موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ دختر آرلِزیَن (۱۸۷۲، اجرا در تئاتر وودویل) نوشتۀ آلفونس دوده، که معیار فرم دو سوییتی برای ارکستر شده است . شاهکار اپرایی او، کارمن ، چند ماه پیش از مرگش به اجرا درآمد. شهرت او در گرو همین اثر است که براساس داستانی از مریمه ساخته شد. بیزه در نزدیکی پاریس به دنیا آمد. پدرش ، که معلم آواز بود، نخستین درس های موسیقی را به او داد و در ۹سالگی ، با استعداد بی نظیری که از خود نشان داده بود، در کنسرواتوار پاریس پذیرفته شد و از مارمونتِل تعلیم پیانو، از فرانسوآ بنوآ (۱۷۹۴ـ۱۸۷۸) تعلیم ارگ ، و از پیِر ژوزف گیوم زیمرمَن (۱۷۸۵ـ۱۸۵۳) تعلیم آهنگ سازی گرفت . در ۱۸۵۳ که زیمرمَن درگذشت ، بیزه شاگرد ژاک آلِوی، شد که پیش از آن یک جایزۀ نخست در نوازندگی پیانو نیز نصیبش شده بود. سمفونی دو ماژور ۱۸۵۵ او از سایر آثار اولیه اش کمتر شهرت دارد، و از زیباترین قطعه هایی است که یک نوجوان آن را نوشته است؛ با این حال پارتیتور این اثر تا ۱۹۳۵ به اجرا درنیامد. در ۱۸۵۷ بیزه برندۀ جایزۀ رم شد، اما پیش از آن که به رم برود جایزه ای برای ساختن یک اپرت با نام دکتر معجزه گر (۱۸۵۷) با حمایت اُفنباخ به دست آورد. بیزه با شارل لوکوک همراه شد، که آهنگش متناوباً همراه با ساختۀ خود او در تئاتر دِ بوف پاریزیَن به اجرا درآمد. بیزه در رم تعدادی آهنگ ساخت و پس از بازگشت به پاریس در ۱۸۶۰ صحنۀ اپرا را در اختیار خود گرفت؛ هرچند اپرا کمیک اپرای تک پرده ای او، گیزلا دو له میر، را پذیرفت ، بیزه آن را پنهان کرد و بعدها ازبین برد. ایوان مخوف، که در ۱۸۶۵ نوشته شد، و می گفتند خودش آن را سوزانده است ، در ۱۹۴۴ بازسازی شد و در قلعۀ مورینگِن، وورتمبرگ ، آلمان ، به اجرا درآمد. در ۱۸۶۹ ژول پادِلو، رهبر ارکستر، نخستین سفارش با یک اثر ارکستری ، خاطره های رم را به او داد، که خود بعدها عنوان آن را به روما تغییر داد. در همان سال بیزه با ژنویو آلوی ازدواج کرد. بیزه آشکارا از گونو تأثیر پذیرفته بود، اما از سرمشق خود بسیار فراتر رفت . به یک معنا، شهرت او در گرو کارمن، اثر بسیار محبوبش ، ماند.
wikijoo: بیزه،_ژرژ_(۱۸۳۸ـ۱۸۷۵)