بیرون روفتن

لغت نامه دهخدا

بیرون روفتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) برون رُفتن. جاروب کردن به خارج. رجوع به برون رُفتن شود.

فرهنگ فارسی

برون رفتن ٠ جاروب کردن به خارج ٠

پیشنهاد کاربران