بیر معونه

دانشنامه آزاد فارسی

بِئرِ مَعونَه
نام چاهی در عربستان و حادثه ای در تاریخ صدر اسلام. بئر معونه بین سکونت گاه دو قبیلۀ بنی عامر و بنی سُلیم قرار داشته و به بنی سُلیم نزدیک تر بوده است. پیامبر اسلام (ص) در ۴ق گروهی از جوانان انصار را که قاری قرآن بودند، به رهبری مُنذر بن عمرو ساعدی برای دعوت مردم نجد به اسلام به آن جا فرستاد. این افراد در کنار بئر معونه اقامت کردند، سپس حرام بن ملحان با نامۀ پیامبر (ص) نزد عامر بن طفیل، از بزرگان بنی عامر، رفت. عامر بن طفیل نامه را نخواند و فرمان قتل حرام بن ملحان را داد و از قبیلۀ بنی عامر برای جنگ با یاران پیامبر (ص) کمک خواست، اما آنان از یاری وی سَر باز زدند. عامر بن طفیل با یاری برخی از افراد قبیلۀ بنی سُلیم به منزلگاه مسلمانان رفتند و جنگ با شهادت همۀ یاران پیامبر (ص) پایان یافت. پیامبر (ص) چون از واقعه آگاه شد عاملان کشتار را نفرین کرد. گفته می شود آیات ۱۶۹ـ۱۷۰ سورۀ آل عمران در شأن این واقعه نازل شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس