گویش بیذوی یکی از گویش های زبان راژی است.
ام این منطقه در زبان محلی، بیذُوُ ی می باشد و مردم کاشان و فارسی زبانان اطراف کاشان تا دلیجان آن را بوزآباد می خوانند. بوز در زبان دری زرتشتیان یزد به معنی �بوی� است، و همین واژه در زبان پهلوی به گونه بُوذ ( همسنگ بُرد ) خوانده می شود و در زبان اوستایی به گونه بَئُذَ است. پسوند �وُی� در این شهر در نام �هَیَ وُی� نیشابور و �بُرْمُ وُیْ� بوئین زهرا و به گونه �وا� در�مهروا�ی نیشابور هنوز کاربرد دارد که همان پسوند �آباد� در دیگر نام هااست. بنابراین بیذُوُی به تلفظ محلی نیز همان بوزآباد است. در کتاب های باستانی که درباره شهر نیشابور و کوی ها و برزن های آن سخن رفته، نام یکی از برزن های آن را �بویاباد� آورده اند که گونه ای دیگر از همین نام بوزآباد است. آمارگران دولتی برای اولین بار که اقدام به ثبت نام رسمی بیذُوُیْ کردند به علت نا آشنایی به گویش محلی و معنی نام اصلی، آن را به گونه ابوزیدآباد ثبت نمودند{۱}. گونه بسیار شبیه این گویش در ابیانه که در نزدیکی کاشان قرار دارد قابل مشاهده است. مردمان بیذوی ، بسیار ساده دل و نیک اندیش هستند ، به طوری که در برخورد با آنها بسرعت متوجه خصلت های اصیل ایرانی و آریایی آنها میشوید.
... [مشاهده متن کامل]
کتاب فرهنگ بیذُوُی در سال ۱۳۷۴ برای اولین بار به کوشش سه پژوهشگر ایرانی آقایان عباس مزرعتی، علی مزرعتی و دکتر محمد مزرعتی و با یاوری دکتر فریدون جنیدی رئیس سازمان پژوهش فرهنگ ایران ( بنیاد نیشابور ) به چاپ رسید. این کتاب شامل پیشگفتار آقای دکتر جنیدی، مطالعات پیشین پژوهشگران ( مانند دکتر Pierre Lecoq از کشور بلژیک، دکتر احسان یارشاطر ) ، واژه نامه، گردش چند فعل، مثل ها، شعر و شوخی های محلی، افسانه ها، زبانزدها، بازی ها، نحوه قالی بافی و خواندن نقشه قالی و مراسم مذهبی و غیره است. این کتاب در سال ۱۳۸۰ دوباره به چاپ رسیده است. انتشارات پارس پیدورا و نشر بلخ، وابسته به سازمان پژوهش فرهنگ ایران کار نشر این کتاب را بر عهده دارند{۱}.
... [مشاهده متن کامل]
کتاب فرهنگ بیذُوُی در سال ۱۳۷۴ برای اولین بار به کوشش سه پژوهشگر ایرانی آقایان عباس مزرعتی، علی مزرعتی و دکتر محمد مزرعتی و با یاوری دکتر فریدون جنیدی رئیس سازمان پژوهش فرهنگ ایران ( بنیاد نیشابور ) به چاپ رسید. این کتاب شامل پیشگفتار آقای دکتر جنیدی، مطالعات پیشین پژوهشگران ( مانند دکتر Pierre Lecoq از کشور بلژیک، دکتر احسان یارشاطر ) ، واژه نامه، گردش چند فعل، مثل ها، شعر و شوخی های محلی، افسانه ها، زبانزدها، بازی ها، نحوه قالی بافی و خواندن نقشه قالی و مراسم مذهبی و غیره است. این کتاب در سال ۱۳۸۰ دوباره به چاپ رسیده است. انتشارات پارس پیدورا و نشر بلخ، وابسته به سازمان پژوهش فرهنگ ایران کار نشر این کتاب را بر عهده دارند{۱}.