بیدگون

لغت نامه دهخدا

بیدگون. ( ص مرکب ) ( از: بید + گون ) برنگ برگ بید. سبز :
چون پرند بیدگون بر روی پوشد مرغزار
پرنیان هفت رنگ اندرسر آرد کوهسار.
فرخی.

فرهنگ فارسی

برنگ برگ بید ٠ سبز ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس