بیداد کشی

لغت نامه دهخدا

بیدادکشی. [ ک َ / ک ِ ] ( حامص مرکب ) تحمل ظلم. ( یادداشت مؤلف ) :
خواری خلل درونی آرد
بیدادکشی زبونی آرد.

نظامی.

تحمل ظلم

ستم پذیری
ظلم پذیری
خواری خللِ درونی آرد
بیدادکِشی زبونی آرد
✏ �نظامی�