بیدادکرده. [ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب / نف مرکب ) ستم کرده. که مرتکب ظلم شده باشد. که ستم روا داشته باشد : فژاگن نیم سالخورده نیم ابر جفت بیدادکرده نیم.بوشکور.
