بید تبری

لغت نامه دهخدا

بید تبری. [ دِ ت َ ب َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بید موله و در شرفنامه یکی از اقسام هفده گانه بید است که بید مشک نیز گویند. ( فرهنگ رشیدی ). بید معروف است و تبری منسوب به تبرستان و گفته اند بیدبر هفده گانه است و این یکی از آن هفده گانه است. و بعضی بمعنی بید موله و بعضی بمعنی بید مشک گفته اند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
مجلس بزم بیارای که آراسته اند
نقش بندان طبیعت رخ گلبرک طری
همچو مستان صبوحی همه افتان خیزان
شاخهای سمن تازه و بید تبری.
ظهیرالدین فاریابی.
و رجوع به بید طبری شود.

فرهنگ فارسی

یعنی بید موله و در شرفنامه یکی از اقسام هفده گان. بیدست که بیدمشک نیز گویند ٠

گویش مازنی

/bid taberi/ از انواع درختان بید بومی مازندران - بیدمشک

پیشنهاد کاربران

بپرس