بید برگ

لغت نامه دهخدا

بیدبرگ. [ بی ب َ ] ( اِ مرکب ) برگ درخت بید. ( فرهنگ فارسی معین ) :
ز سهم خدنگ تو وان بیدبرگ
بلرزد حسود تو چون بیدبرگ.
( از شرفنامه ٔمنیری ).
|| نوعی از پیکان تیر باشد شبیه به برگ بید. ( برهان ) ( رشیدی ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( جهانگیری ). جنسی از پیکان تیر. ( شرفنامه منیری ). نوعی از پیکان که بصورت برگ بید باشد. ( از غیاث ). برگ بید نیز گویند. ( رشیدی ) :
خدنگی که پیکانش بد بیدبرگ
فرودوخت بر تارک ترک ترگ.
فردوسی.
نشانده یکی بیدبرگی بتیر
که از سهم او تیر چرخست پیر.
فردوسی.
به تیری که پیکان او بیدبرگ
فرودوخت بر تارک ترک ترگ.
( گرشاسبنامه ).
ز قاروره و یاسج و بیدبرگ
قواره قواره شده درع و ترگ.
نظامی.
زآفت بیدبرگ باد خزان
شاخ پربرگ بید دست گزان.
نظامی.
بدی گر خود بدی دیو سپیدی
به پیش بیدبرگش برگ بیدی.
( شرفنامه منیری ).
ز سهم خدنگ تو وان بیدبرگ
بلرزد حسود تو چون بیدبرگ.
( شرفنامه منیری ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - برگ درخت بید . ۲ - نوعی از پیکان تیر شبیه به برگ بید .

فرهنگ معین

(بَ ) (اِمر. ) نوعی از پیکانِ تیر که به شکل برگ بید است .

فرهنگ عمید

۱. (زیست شناسی ) برگ درخت بید.
۲. [قدیمی] نوعی پیکان شبیه برگ بید: نشانده یکی بیدبرگی به تیر / که از سهم او تیر چرخ است پیر (فردوسی: لغت نامه: بیدبرگ ).

پیشنهاد کاربران

بید برگ : خنجر
ز آفت بید برگ بادخزان
شاخ پر برگ بید دست گزان
معنی بیت :شاخه ها از ترس خنجر باد خزان دست خود را می گزند و بر حال برگ بید تأسف می خورند که خنجر خزان همه را سر خواهد برید و بر زمین خواهد ریخت .
( هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص 588 )

بپرس